درس سيزدهم:

تزكيه نفس

هُوَ الَّذى بَعَثَ فى الاُمّيّينَ رَسُولاً مَنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكّيهِمْ الْكِتابَ والْحِكْمَةَ وَ اِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفى ضَلالٍ مِبينٍ.

اوست خدايى كه در ميان درس نخوانده‏ها پيامبرى از آنان برانگيخت تا آياتش را براى مردم بخواند و قلوبشان را پاك [و آماده] كند و كتاب [تدوينى و تكوينى آفاقى و انفسي] و حكمت [يعنى علم به حقايق كائنات[ را به آنان بياموزد.

از ظاهر آيه شريفه به دست مىآيد كه براى پيامبران گرامى اسلام ابتدا چهار وظيفه مقرّر شده است:

نخست: ارائه آيات و معجزات، تا زمينه انظار و افكار مردم براى پذيرش مراحل بعدى آماده شود.

دوم: تزكيه و پاكيزه نمودن نفوس از رذايل و آراستن آن به فضايل اخلاق.

سوّم: تعليم كتاب تدوينى، يعنى قرآن شريف و كتاب تكوينى، اعم از آفاقى و انفسى؛ چنانچه‏اى وظيفه را در طول مدت مسؤوليتش به خوبى انجام داد.