(موسي ) گفت : علم آن (احوال ) در كتابي نزد پروردگار من است (و) پروردگار من نه (خطا و چيزي را) گم مي كند و نه فراموش مي نمايد.
نکته ها
وقتي فرعون از حال اقوام قبلي ومردگان پرسيد، موسي (ع) با اينكه مي توانست به تفصيل جواب دهد، امّا چون مي دانست مردم نسبت به نياكان خويش غيرت و حساسيّت دارند، لذا در جواب آنان كلّي گويي كرده و به اجمال ، علم آن را به خداوند احاله داد تا هم به (قولا ليّنا) عمل كرده باشد و هم وسيله اي براي بهانه و اشكال به دست آنان نداده باشد.
پيام ها:
1- انبيا هر چه را نمي دانستند، يا گفتن آن را به صلاح نمي دانستند، علم آن را به خداوند نسبت مي دادند. (علمها عند ربّي )2- مربّي بايد با سياست ، بعضي پاسخ ها را كلّي و يا با سكوت جواب دهد تا بحث منحرف نشده و دستاويز دشمن نگردد. (علمها عند ربّي )3- در تشكيلات الهي ، همه چيز حساب وكتاب دارد. (في كتاب )4- كتاب الهي بسيار با عظمت وبزرگ است . ((كتاب )) نكره آمده است .5- در علم خداوند خطا راه ندارد. (لايضّل ربّي و لاينسي ) (سهو و خطا در مورد كساني است كه واقعيت را نمي دانند، امّا در مورد خداوندي كه ظاهر و باطن هر چيز را همان گونه كه هست مي داند، هرگز احتمال خطا وجود ندارد.)6- علم انسان دو آفت دارد; يا از ابتدا اشتباه مي فهمد و حقيقت را گم مي كند و يا بعد از فهميدن فراموش مي كند، امّا علم خداوند از اين آفات مبرّاست . (لايضّل ربّي و لا ينسي )7- كسي حق ّ ربوبيّت دارد كه انحراف وفراموشي در او راه نداشته باشد. (لايضّل ربّي و لاينسي )
لطفا منتظر باشید ...
