غم -روزي - سخن نسخه متنی

غم -روزي

يكي طفل دندان برآورده بود

پدر سر بحيرت فرو برده بود

كه من نان و برگ از كجا آرمت

مروت نباشد كه بگذارمت

چو بيچاره گفت اين سخن پيش جفت

نگر تازن او را چه مردانه گفت: مخور هول ابليس تا جان دهد

هر آنكس كه دندان دهد ، نان دهد

/ بوستان سعدي