مردي كه كرنبود - سخن نسخه متنی

مردي كه كرنبود

گروهي برآنندزاهل سخن

كه حاتم اصم بود،باورمكن "برامدطنين مگس بامداد

كه درچنبرعنكبوتي فتاد"همه ضعف وخاموشيش كيدبود

مگس قندپنداشتش قيدبود"نگه كردشيخ ازسراعتبار:

كه اي پاي بندطمع ،پاي دار"نه هرجاشكرباشدوشهدوقند

كه درگوشه اهادام بازاست وبند"يكي گفت ازآن حلقهه اهل راي :

عجب دارم اي مردراه خداي "مگس راتوچون فهم كردي خروش

كه مارابه دشواري آمد بگوش ؟!"توآگاه گردي به بانگ مگس

نشايداصم خواندنت زين سپس "تبسم كنان گفتش :اي تيزهوش ،

اصم به كه گفتارباطل نيوش "كساني كه بامابه خلولت درند

مراعيب پوش وثناگسترند"چوپوشيده دارنداخلاق دون ،كند هستيم زيرطبعم زبون "اگربدرشيندن نيايدخوشم ،

زكرداربددامن اندركشم