وقتي كه رودنيل كم آب شد - سخن نسخه متنی

وقتي كه رودنيل كم آب شد

چنين ياددارم سقاي نيل

نكرد آب برمصرسالي سبيل "گروهي سوي كوهساران شدند

به فرياد،خواهان شدندباران شدند"گرستندوازگريه جويي روان

نيامدمگرآب چشم زنان "به "ذوالنون " خبردادازايشان كسي :

كه برخلق رنج است وسختي بسي "فروماندگان را دعايي بكن

كه مقبول راردنباشدسخن "شنيدم كه ذوالنون به مدين گريخت

بسي برنيامدكه باران بريخت

كه ابرسيه دل برايشان گريست "سبك عزم بازآمدن كردپير

كه پرشدبه سيل بهاران غدير"بپرسيدازعارفي درنهفت

چه حكمت درين چفتنت بود؟گفت :"شنيدم كه برمرغوموروددان

شودتنگ ،روزي به فعل بدان "دراين كشورانديشه كردم بسي

پريشان ترازخودنديدم كسي " برفتم ،مباداكه ازشرمن

ببنددرخيربرانجمن "توآنگه شوي پيش مردم عزيز

كه مرخويشتن رانگيري به چيز"برزگي كه خودرابه خردي شمرد

به دنيا وعقبي بزرگي ببردازاين خاكدان بنده اي پاك شد

كه درپاي كمتركسي ،خاك شد .

/بوستان سعدي