صلح عقدى است كه براساس آن انسان با ديگرى براى تمليك مقدارى از مال يا منفعت مال خود سازش كند، يا از طلب، يا حق خود بگذرد، كه او هم در عوض مقدارى از مال يا منفعت مال خود را به او واگذار نمايد، يا از طلب يا حقى كه دارد بگذرد. برخى از ويژگيهاى صلح عبارت است از:الف) صلح عقد مستقلى است كه با اينكه احكام و برخى الزامات ساير عقود را ندارد، در عين حال ثمرات آنها را داراست.ب) عقدى است كه از دو طرف لازم بوده بدون اقاله يا اعمال خيار فسخ نمى شود.ج) متعلق صلح و عوض آن، همانطور كه از تعريف آن بر مى آيد، مى تواند عين يا منفعت يا دِين و حق باشد. بنابراين مصالحه دين در مقابل دين اشكالى ندارد.د) در صلح برخلاف بيع، جهل به مقدار صلح بخشيده شده است؛ خصوصاً در مواردى كه دانستن آن مقدور نباشد.ه) جايز است دو شريك بر اينكه سرمايه براى يكى باشد و سود و زيان براى ديگرى، مصالحه كنند.از اين ويژگيها مى توان دريافت كه كاربرد عقد صلح، مانند جعاله گسترده و دامنه دار است؛ يعنى تمام مواردى را كه در جعاله شمرديم با صلح نيز مى توان انجام داد. ليكن اين بدان معنا نيست كه با صلح مى توان تحليل حرام يا تحريم حلال صورت داد. بنابراين ربا يا ساير اعمال حرام نمى توانند مورد صلح قرار گيرند. اين شرط مخصوص صلح نمى باشد بلكه تمامى عقود مشروط به آن مى باشد.
لطفا منتظر باشید ...
