آيه: 40 وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا - تفسیر نور سوره الفرقان نسخه متنی

آيه: 40 وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا

ترجمه : همانا (مشركان مكّه به هنگام مسافرت به شام ) بر منطقه اي كه باران بلا بر آن باريده بود (و سنگباران شده بودند) گذر كردند. آيا آن را نمي ديدند (تا پند گيرند?) چرا، (منطقه ي قوم لوط را ديدند ولي عبرت نگرفتند زيرا) آنان به قيامت و رستاخيز اميد و ايماني نداشتند.

نکته ها

مراد از قريه اي كه باران بلا بر آن باريده ، قريه ي قوم لوط است كه باراني از سنگ بر آن باريد، و به فرموده ي امام باقر (ع) نام منطقه ي آنان ، ((سدوم )) بوده است .. (291)

پيام ها:

1- آثار باستاني مي تواند وسيله ي عبرت باشد. (أفلم يكونوا يرونها) (نقل تاريخ و بيان سرگذشت گمراهان ، زمينه اي براي تبليغ ، تربيت و نهي از منكر است .) هر كه ناموخت از گذشت روزگارهيچ ناموزد زهيچ آموزگار

2- گردنكشي در برابر حق ّ و استمرار بر كفر، مانع دريافت حق ّ است . (افلم يكونوا يرونها بل كانوا لا يرجون )

3- تنها كساني كه نور اميد در دل دارند وقيامت را باور دارند، از حوادث و جرقه ها استفاده مي كنند. (بل كانوا لا يرجون نشورا)

291-تفسير نورا