كفران نعمت ها - میزان الحکمه جلد 13

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

میزان الحکمه - جلد 13

محمد محمدی ری شهری؛ ترجمه حمیدرضا شیخی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

كفران نعمت ها

قرآن :.

((و چـون انـسـان را آسـيـبـى رسد ما را, به پهلو خوابيده يا نشسته يا ايستاده , مى خواند و هرگاه
گرفتاريش رابرطرف كنيم چنان مى رود كه گويى ما را براى گرفتاريى كه به او رسيده نخوانده
است اين گونه براى اسرافكاران آن چه انجام مى دادند زينت داده شده است )).

ـ امام صادق (ع ) : در ميان بنى اسرائيل ,گروهى بودند كه چندان به آنان خوراك و طعام روزى شد
كـه بـا آن در شـهرهاى خود تنديس هاساختند و از آن ها طلب يارى مى كردند پس خداوند بر آنان
تـنـگ گـرفت , به طورى كه ناچاربه آن تنديس ها روى آوردند و به سراغشان مى رفتند و آن ها را
مى خوردند و اين است سخن خداوند كه مى فرمايد : ((خداوند آباديى را مثل زد كه امن و امان بود
امـا نـعـمت هاى خدا راناسپاسى كردند و خدا هم به سبب اعمالى كه مى كردند, طعم گرسنگى و
ترس به (مردم ) آن چشاند)).

ـ امـام بـاقـر(ع ) ـ دربـاره آيـه ((و گـفتند :پروردگارا, ميان سفرهاى ما فاصله زياد قرار ده و بر
خـويشتن ستم كردند )) ـ : اينان قومى بودندكه آبادى هاى به هم پيوسته داشتند به طورى ازاين
آبـادى آن آبـادى را مى ديدند, نهرهاى روان و اموال فراوان داشتند, اما نعمت هاى خدا راناسپاسى
كـردنـد و اخـلاق و رفـتـارشان عوض شدپس , خداوند عزوجل سيلاب (سد) عرم را به سوى آنان
فـرستاد و آبادى هايشان را زير آب فرو برد و خانه هايشان را ويران كرد و اموال ودارايى هايشان را از
بـين برد و باغ هاى آنان را به دو باغ كه ميوه هايى تلخ و شوره گز و نوعى ازكنار تنك داشت تبديل
كرد آن گاه خداى متعال فرمود : ((اين را به سزاى آن كه كفران وناسپاسى كردند به آنان داديم و
مگر ما جزناسپاسى را به مجازات مى رسانيم ؟ )).

ـ احمدبن محمد بن ابى نصر : مطلبى رابه عرض امام رضا(ع ) رساندم حضرت فرمود :شكيبا باش ,
زيـرا امـيـدوارم كـه خداوند, ان شااللّه , برايت كارسازى كند سپس فرمود : به خداسوگند, آن چه
خـداونـد از اين دنيا براى مؤمن به آخرت اندازد, برايش بهتر از چيزى است كه درهمين دنيا به او
دهـد حـضـرت سـپس دنيا را تحقيرنمود و فرمود : دنيا چه ارزشى دارد؟ آن گاه فرمود : شخص
برخوردار از نعمت در معرض خطر است , زيرا خداوند در آن نعمت حقوقى رابر او واجب گردانيده
اسـت به خدا قسم , گاهى اوقات خداوند عزوجل به من نعمت هايى مى دهد و من پيوسته نسبت به
آن هـا بـيـمـنـاك و نـگـران هستم ـ و دستش را تكان داد ـ تااين كه از حقوقى كه خداوند در اين
نعمت هابه گردن من دارد بيرون آيم .

من عرض كردم : فدايت شوم , شما باچنين مقام و منزلتى كه داريد, اين چنين مى ترسيد؟ فرمود : آرى , پروردگارم را دربرابر نعمتى كه به من ارزانى داشته است مى ستايم .

ـ امام على (ع ) : در هر كجا كه خواهى به مردم نظرى بيفكن , آيا جز درويشى مى بينى كه از فقر رنج
مـى بـرد, يـا تـوانـگرى كه بر اثر ناسپاسى نعمت هاى خدا را از خودزائل مى كند, يا بخيلى كه براى
افزودن برمالش از پرداختن حق خدا بخل مى ورزد؟ .

نفس .

/ 248