رواياتى كه مى گويد نذر قضا و قدررا دفع نمى كند
ـ پيامبر خدا(ص ) اصحاب خود را ازنذر كردن نهى فرمود و گفت : نذر چيزى (از قضا و قدر) را بر نمى گرداند, بلكه درحقيقت به وسيله نذر چيزى از شخص بخيل بيرون كشيده مى شود.
ـ نيز در همين زمينه ـ : نذر چيزى راپس و پيش نمى كند, بلكه در حقيقت به واسطه نذر چيزى از
انسان بخيل بيرون كشيده مى شود.
ـ باز در همين باره ـ : نذر نكنيد, زيرادر برابر تقدير كارى از نذر ساخته نيست ,بلكه در حقيقت به
واسطه نذر چيزى ازچنگ شخص بخيل بيرون كشيده مى شود.
ـ نـيز در همين زمينه ـ : نذر سودى به بار نمى آورد, بلكه در حقيقت به وسيله نذراز انسان بخيل
چيزى بيرون كشيده مى شود.
توضيح .
مازرى مى گويد : ممكن است علت نهى از نذركردن اين باشد كه شخص نذر كننده به انجام نذر
خـودمـلـتزم و متعهد مى شود و در نتيجه آن را از روى كراهت و بدون نشاط به جا مى آورد قاضى
عـيـاض مى گويد : احتمال دارد علت نهى آن باشد كه ممكن است برخى افراد نادان گمان كنند
كـه نـذر آن چـه رامقدر شده است دفع مى كند و مانع تحقق امور مقدرمى شود لذا پيامبر(ص ) از
ترس اين كه مبادااشخاص نادان چنين باورى پيدا كنند, از نذر كردن نهى فرمود.
مـولـف گويد : هيچ مانعى وجود ندارد كه گفته شود نذر ـ همچون صدقه و دعا ـ قضاى الهى را
برمى گرداند در ابواب دعا گفتيم كه حتى قضاى حتمى و مبرم الهى نيز قابل دفع است احاديثى
هـم كـه دراين باب گفته شد ـ علاوه بر ضعيف بودن سند آن هاـ ظاهرشان با ظاهر قرآن كريم و
روايـتـى كـه شيعه وسنى درباره نذر اميرالمؤمنين (ع ) براى شفاى بيمارى حسنين (ع ) آورده اند,
مـنافات داردبنابراين , بايد اين احاديث را كنار گذاشت و به آن هااعتنايى نكرد, يا آن ها را به موارد
خاصى , يا به آن چه در باب 3866 گذشت , حمل كرد.
نصيحت و خيرخواهى .