مدخلی بر انقلاب اسلامی نسخه متنی

ثبت شود كه مشروطه خواهان هم مى گفتند با اين اصطلاحات، ديگر بيگانگان ما را مشروطه نخواهند شناخت.

با اين كه در آن شرايط هنوز ماهيت فرهنگ و مدنيت جديد غربى براى بسيارى از بزرگان روحانى روشن نبود، درك عميق شيخ شهيد از مانعة الجمع بودن شريعت با بسيارى از موازين مدينه غربى، جبهه نظرى نوينى در تاريخ انديشه هاى معاصر كشورمان گشود كه هنوز هم پابرجاست.

اما آنچه هرگز به جايى نرسيد، فرياد شيخ فضل الله نورى بود كه در فضاى مسموم و غوغاسالار آن روز و در كرناى شعارهاى «آزادى بيان» محو شد و در بين توده مرعوب و وحشت زده، پذيرش نيافت و وى به عنوان مخالف آزادى و مشروطيت و حامى استبداد تخطئه شد و ديدگاهش تا سالهاى قبل از پيروزى انقلاب اسلامى فرصت بروز نيافت. اقليت روشنفكر ليبرال مسلك وابسته به انگليس با جوسازى و سحر و افسون، و تهديد و ارعاب، و تهمت و افترا به سركوب مخالفين و يا ساكت كردن آنها پرداختند و با همين شيوه، زبان اكثريت توده را در كام فرو بستند و سرانجام با اعدام قهرمان مشروعه خواهى، از اكثريت ناآگاه زهرچشم گرفتند.

بر اين اساس، اعدام شيخ فضل الله نورى به اتهام دفاع از مشروطه بود و نه مخالفت با مشروطه و به تعبير جلال آل احمد، او «به عنوان مدافع حاكميت تشيع اسلامى بالاى دار رفت». (1) شيخ شهيد به عنوان مظهر مقاومت شريعت اصيل در برابر تهاجم صورت تمدن غربى در روز تولد حضرت على (عليه السلام) به دار آويخته شد و همه مستبدين و فراماسونها سهم خود را از قدرت سياسى بردند و جريان دينى را به طور كامل از صحنه حذف كردند.