اكنون در پايان سخن چند توصيه را متواضعانه به ملت عظيم الشأن ايران و مسؤولان و زبدگان عرض مى كنم: 1. به دولتمردان و مسؤولان كشور در قواى سه گانه و نيروهاى مسلح عرض مى كنم قدر خدمتگزارى به اين ملت بزرگ و اين كشور مبارك را بدانيد. خدمت صادقانه شما خدمت به اسلام و بشريت است. اين فرصت كم نظيرى است كه صالحان و صديقان در آرزوى آن بوده اند. با همه توان از اين فرصت براى كسب رضاى الهى و تقرب به خداوند بهره گيريد و با اخلاص و پارسايى و مجاهدت، در راه رفع مشكلات كشور و ملت و ساختن ايرانى آباد و پيشرفته، و رفع كامل بى عدالتى و تبعيض، و قطع وابستگى اقتصادى وفرهنگى و بريدن طمع غارتگران بيگانه و سوءاستفاده كنندگان داخلى، گامهاى بلندى را با توكل به خداوند برداريد. مبادا وسوسه قدرت طلبى يا جمع زخارف مادى شما ار از كار بزرگى كه بر عهده داريد باز دارد. لحظه تاريخى اى كه ما در آن قرار داريم بسى مهمتر و حساستر از آن است كه از ما خدمتگزاران كسى حق داشته باشد، آن را با سرگرم شدن به جمع ثروت براى خود يا فرزندان و كسان خود، ضايع كند و لعنت خدا و خلق را متوجه خود سازد. 2. به علماى بزرگوار دينى و آگاهان و روشنفكران و فرزانگان و دانشمندان مختلف عرض مى كنم: نسل جوان و مستعد و فضاى آماده و آزاد كشور، بزرگترين فرصت تعليم و تربيت را در اختيار شما گذاشته است، از اين فرصت ديرياب كه به بركت انقلاب اسلامى و در سايه مجاهدتهاى بسيار به دست آمده، حداكثر استفاده را ببريد. دلها را به نور معارف اسلامى روشن، فكرها را با منطق استوار، مسلح و آفاق آينده را براى ملت ايران مجسم كنيد. در دلها نور اميد بتابانيد و سايه شوم يأس و سرخوردگى را كه دشمن مى خواهد تبليغات خود بر دلها بيفكند، بر طرف كنيد. ذهنها را از تحجر و ايستايى و نيز از بى بندوبارى فكرى و ياوه گرايى برحذر بداريد، و