مدخلی بر انقلاب اسلامی نسخه متنی

چالش مى طلبند و راه حل هايى ارايه مى دهند. سؤال اين است كه جريان هاى فكرى اين دوره، چه نقشى در شكل گيرى انديشه انقلاب اسلامى داشته و مكتب فكرى انقلاب اسلامى، مديون انديشه كدام يك از آنهاست؟

طرح اين موضوع و جستجوى رابطه بين «تحولات فكرى و انديشه انقلاب اسلامى» مبتنى بر اين ـ پيش فرض ـ است كه تحولات اجتماعى و انقلاب ها مسبوق به فكر و انديشه است و قبل از وقوع هر انقلابى، بايد مكتب فكرى جديدى بهوجود آيد كه بر مبناى آن، نظام موجود نفى شود و نظام ايده آل آينده ترسيم گردد تا پس از پيروزى انقلاب نيز همين طرح نظرى در جامعه پياده شود. برهمين اساس، هدف ما آن است كه با ايجاد رابطه بين دو متغير مذكور، مكتب فكرى حامل انديشه انقلاب اسلامى را در لابلاى تحولات فكرى ـ فرهنگى دوره 57 ـ 1332 جستجو كنيم.

در روند تحولات فكرى ـ فرهنگى دوره 57ـ1332، جريان فكرى فقاهتى ـ ولايتى با مساعدت شرايط تاريخى، تحولى در گفتمان سياسى (Political Discourse) شيعه به وجود مى آورد و به اين ارزيابى رسيد كه با ارايه طرحى نو، قدرت سياسى را به دست گيرد و تشكيل حكومت بدهد. بدين ترتيب، مى توان انديشه انقلاب اسلامى را بازتاب تحولات فكرى ـ فرهنگى اين دوره و پاسخ جريان فقاهتى ـ ولايتى به مشكل جامعه دانست.

در اين فصل، يك بخش به مباحث نظرى اختصاص دارد كه طى آن، منشأ تحولات اجتماعى، به انديشه و اراده انسان نسبت داده مى شود و بر اساس آن، مبناى فكرى و نظرى انقلاب اسلامى طرح مى گردد و در نهايت مدلى آرمانى از انديشه انقلاب اسلامى ترسيم مى شود.

در بخش دوم و سوم، با توجه به بحث نظرى و براى يافتن مبانى فكرى و نظرى انقلاب اسلامى، به بررسى مختصر جريان هاى فكرى ايران مى پردازيم و انديشه و اصول تفكر آنها را بر مدل آرمانى مذكور تطبيق مى دهيم تا ببينيم انديشه كدام يك از آنها بر مدل آرمانى انديشه انقلاب اسلامى منطبق است و شايستگى آن را دارد كه مبناى فكرى و نظرى انقلاب اسلامى قرار داده شود. [200]