مدخلی بر انقلاب اسلامی نسخه متنی

انديشه هاست.

بنابراين، انقلاب يك امر درونى است و نمى توان انديشه و تفكّر انقلاب را از جايى وارد كرد يا تقليد نمود; بلكه بايد همانند چشمه از درون بجوشد. آيه شريفه « انّ الله لا يغيّر ما بقوم حتّى يغيّروا ما بانفسهم» (1) مبيّن يك قاعده اساسى در تحولات اجتماعى است. مطابق اين آيه، خداوند سرنوشت هيچ ملتى را تغيير نمى دهد مگر اين كه آنان با دست خود، سرنوشت خويش را دگرگون كنند. در اين آيه، تأكيد بر اراده و خواست يك ملت است; يعنى انقلاب، علاوه بر اين كه مسبوق به انديشه و آرمان است، به اراده و عمل يك ملت نيز بستگى دارد، (2) و هنگامى از حوزه انديشه و تفكر به صحنه عمل و اجتماع جريان مى يابد كه اراده و خواست يكپارچه ملت پشت سر آن باشد، آيت الله شهيد صدر، ضمن اشاره به اين كه انسان و محتواى درونى او، منشأ تحولات سياسى ـ اجتماعى است، بين اين زيربناى فكرى و ظواهر و شؤون يك ملت (بعنوان روبنا)، يك رابطه و پيوند علّى برقرار مى كند و بر اين اساس معتقد است كه ظواهر و شئون يك ملت، هنگامى تغيير مى كند كه وضع نفسانى همه آنها تغيير كند. (3) ايشان، آيه شريفه مذكور را مبيّن اين رابطه علّى مى دانند.