مدخلی بر انقلاب اسلامی نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
مجموعه اين دو عامل از امام شخصيت با نفوذ و مقتدرى ساخته بود. امام خمينى (رحمه الله) به عنوان رهبر انقلاب اسلامى، يك انسان ايده آل با همه صفات و ويژگيهاى حسنه بود و تركيبى از تواناييهاى خدادادى، روحى، سياسى، فكرى، اخلاقى و علمى، اين شخصيت استثنايى را در موقعيتى قرار داده بود كه مى توانست با نفوذ و قدرت فوق العاده اش، نقش عظيمى در تحولات انقلابى برعهده گيرد و ظرف چند دقيقه ميليونها انسان را به خيابانها و تظاهرات بكشاند. (1) بى ترديد از جان گذشتگى و مبارزه خستگى ناپذير با ظلم و ظالم، دفاع سرسختانه از مظلوم، صداقت و صراحت، شجاعت و سازش ناپذيرى امام در گزينش و پذيرش ايشان به عنوان رهبر انقلاب مهم بود، امّا مهمتر اين كه نداى امام از قلب فرهنگ و از اعماق تاريخ و ژرفاى روح ملت ايران برمى خاست و ملت او را آينه تمام نماى فرهنگ و هويت خود تشخيص مى داد. (2) در كنار رهبرى حضرت امام خمينى (رحمه الله) بايد از پيشتازى روحانيت در انقلاب اسلامى به عنوان يك عنصر اصلى و اساسى ياد كرد. روحانيت در انقلاب اسلامى نقش بسيار مهم و اساسى در حد يك حزب سياسى گسترده و تشكيلاتى ايفا مى كرد و به صورت يك شبكه ارتباطى وسيع و گسترده، پيام رهبرى انقلاب را به عمق جامعه مى رساند (3) و در غياب رهبرى، از نزديك مردم را به رهبرى انقلاب متصل مى كرد. رهبر انقلاب به عنوان مرجع تقليد، در رأس روحانيت بود و روحانيت هم در خدمت رهبرى و در ارتباط مستقيم با مردم. 3 ـ شموليت و گستردگى انقلاب : انقلاب اسلامى ايران برخلاف انقلابها و جنبشهاى معاصر ايران، انقلابى فراگير و شامل بود و اين ازدو جنبه قابل اشاره است; هم به لحاظ هدفها و آرمانها و هم به لحاظ شركت آحاد مردم در آن كه حول يك هدف بلند