مدخلی بر انقلاب اسلامی نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
مبارزه را نفى كرده و دعوت به سكوت و تسليم مى كند. شيوه انقلابى مبارزه در اشكال مختلف آن، همواره استراتژى كلى ائمه (عليهم السلام) در برابر قدرتهاى حاكم، و در واقع عنصر مبارزه جزئى از زندگى سياسى ائمه (عليهم السلام) بوده است. (1) شيعه به تبعيت از امام حسين (عليه السلام) ، همواره على رغم اقليت عددى، يك مذهب ستيزنده بوده و اين ستيز و مبارزه را براى خود نوعى فضيلت ذاتى قلمداد كرده است. (2) ب ـ سيره نظرى مبارزه: انگيزه قيام امام حسين (عليه السلام) نيز به عنوان سيره نظرى آن حضرت مورد تبعيت و عمل شيعيان است و شيعيان با تطبيق شرايط قيام عاشورا و انگيزه آن حضرت خود را ملزم به تبعيت از الگو و سيره ايشان مى دانند و با همان انگيزه امام (عليه السلام) دست به مبارزه و انقلاب مى زنند. يعنى شيعه علاوه بر اين كه در شكل وشيوه مبارزه ازالگوى انقلابى امام حسين (عليه السلام) درس مى گيرد، انگيزه و هدف خود را نيز بر اساس انگيزه اصلاح طلبانه امام برمى گزيند. امام حسين (عليه السلام) در توجيه قيام تاريخى اش خطاب به ياران خويش مى فرمايد: «ايّها الناس انّ رسول الله صلى الله عليه و آله قال: من رأى سلطاناً جائراً مستحّلا لحرم الله، ناكثاً لعهده، مخالفاً لسنّة رسول الله (صلى الله عليه وآله)، يعمل فى عبادالله بالاثم والعدوان، فلم يغيّر عليه بفعل ولا قول كان حقّاً على الله ان يدخله مدخله. الا انّ هؤلاء قد الزموا طاعة الشيطان و تولّوا عن طاعة الرحمن و اظهروا الفساد و عطلّوا الحدود و استأثروا بالغّى و احلّوا حرام الله و حرّموا حلال الله و انّى لاحقّ بهذا الامر لقرابتى من رسول الله». (3) اى مردم همانا رسول خدا (صلى الله عليه وآله) فرمود: هر كس سلطان ظالمى را مشاهده كند كه محرمات خدا را حلال مى شمارد، عهد و پيمان الهى را نقض مى كند، باسنت و سيره رسول خدا (صلى الله عليه وآله) مخالفت مى كند و در حق بندگان خدا ظلم و ستم روا مى دارد، اگر در مقابل او به عمل و زبان اقدامى نكند، برخداست كه او را همان جايى ببرد كه آن حاكم ظالم را مى برد. آگاه باشيد كه چنين مردمى ملازم ركاب شيطان، روى گردان از طاعت خدا، عامل فساد و گمراهى و تعطيل حدود الهى هستند و
