مقصود از زكات - شمیم ولایت نسخه متنی

پس خداوند «ولي»، متصرّف و اداره كننده مستقلّ مردم است و همين ولايت را براي رسول خدا و علي(عليه‌السلام) جعل كرده
است.
در نتيجه، براي فهم معناي «ولي» بايد از تعابير داخلي آيه ولايت به كمك شأن نزول، استفاده كرد و اين دو نشان مي‏دهد كه «ولي» در اين آيه، به معناي رهبر، سرپرست و متصرّف است، نه محبّ يا ناصر.

مقصود از زكات

واژه «زكات» در سوره‏هاي مكّي و مدني يا به معناي رشد و نما است، مانند: (والذين هم للزّكوة فاعلون)[1] يا به معناي صدقه مستحبي است، نه زكات واجب فقهي، مانند: (وأقيموا الصلوة واتوا الزكوة وأقرضوا اللهَ قرضاً حسناً)[2]، (... فَسَأكْتُبها للذين يتقون ويؤتون الزكوة... )[3].

هم‏چنين زكات در آياتي كه موضوع زكات انبياي گذشته را يادآور شده است، به معناي صدقه مستحبي است، مانند: (وأوْصاني بالصلوة والزكوة ما دمت حيّاً)[4]، (و أوحينا إليهم فعْل الخيرات وإقام الصلوة وايتاء الزكوة... )[5]، زيرا اصطلاح زكات واجب فقهي در عصر نزول آيات وجود نداشته و بعدها در ميان مسلمانان رواج يافته است و مراد از آن همان صدقه واجب است كه در مدينه با اين آيه تشريع شده است: (خُذْ من أموالهم صدقةً تُطهّرهم وتزكّيهم بها وصلّ عليهم... )[6]. پس لفظ «زكات» در قرآن كريم به معناي زكات واجب مصطلح فقهي نيامده است، بلكه به
معناي رشد، نما و صدقه مستحبي است.

[1] ـ سوره مؤمنون، آيه4.

[2] ـ سوره مزّمّل، آيه20.

[3] ـ سوره اعراف، آيه156.

[4] ـ سوره مريم، آيه31.

[5] ـ سوره انبياء، آيه73.

[6] ـ سوره توبه، آيه 103.