اشكال و جواب - شمیم ولایت نسخه متنی

اشكال و جواب

به ظاهر، بين اين‏كه ائمه معصومين(عليهم‌السلام) مظهر اعطاي نعمت باشند، با محتواي برخي آيات قرآن كريم ناسازگاري وجود دارد، زيرا قرآن كريم كارهاي فوق را منحصر در خداوند دانسته است، چنان‏كه درباره اِمساك آسمان‏ها و زمين مي‏فرمايد: (إنّ اللّه يمسك السّموات والأرض أن تزولا... )[1]؛ خداست كه زمين و آسمان‏ها را از زوال حفظ مي‏كند. نيز درباره نزول باران مي‏فرمايد: (وهو الذي ينزّل الغيث من بعد ما قنطوا... )[2]؛ خداوند نازل كننده باران است، بعد از آن‏كه مردم از آمدن آن نااميد شدند. هم‏چنين در مورد نفع و ضرر مي‏فرمايد: (...قل فمن يملك لكم من اللّه شيئاً إن أراد بكم ضرّاً أو أراد بكم نفعاً... )[3]؛ به همگان بگو كه اگر خدا بخواهد به شما زياني يا سودي برساند، چه كسي در برابر او براي شما اختيار چيزي را دارد.

در دعاهايي مانند دعاي جوشن كبير نيز تمامي اوصاف ياد شده، فقط براي خداي سبحان ذكر شده است. بنابراين، نمي‏توان وصف اعطاي نعمت را به ائمه معصومين(عليه‌السلام) اسناد داد.
جواب اشكال فوق اين است كه اگر فرشتگان مي‏توانند متصدي اموري از عالم شوند؛ (فالمدبّرات أمراً)[4]، چگونه انسان كامل مانند اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) نتواند مظهر
تدبير اموري از عالم باشد، به طوري كه وجود آن حضرت(عليه‌السلام) سبب نزول باران يا برطرف شدن بلاها و جلب منافع شود.

[1] ـ سوره فاطر، آيه41.

[2] ـ سوره شوري، آيه 28.

[3] ـ سوره فتح، آيه11.

[4] ـ سوره نازعات، آيه5.