مسئلت از خدا - شمیم ولایت نسخه متنی

بلكه همان سخني را
مي‏گويد كه خداي سبحان به رسولش دستور داد كه بگويد: (إنَّ صَلاتي وَنُسُكي وَمَحْياي وَمَماتي لِلّه رَبِّ العالَمينَ)[1]؛ حيات و ممات و عبادات انسان مِلك و مُلك خداست. به هر حال، اين بيان صراط مستقيمي است كه انسان را از گرفتار شدن در دام جبر و تفويض رهانيده و راه را براي پذيرش معناي صحيح ولايت هموار مي‏كند، اگر چه از مو باريك‏تر و از شمشير تيزتر است.

مسئلت از خدا

يكي از مسايلي كه در تقرب انسان به خدا مؤثر است، مسئلت و درخواست از خدا و يأس از آن چيزي است كه در دست مردم است. علي(عليه‌السلام) مي‏فرمايد: «التقرب الي اللّه تعالي بمسألته وإلي الناس بتركها»[2]؛ اگر كسي خواست در جامعه محبوب و نزد مردم مقرّب باشد، بايد از آن‏ها چيزي نخواهد، اما اگر خواست به خدا نزديك شود، بايد از آن چه نزد خداست، مسئلت كند. سئوال كردن از خدا، انسان را به خدا نزديك مي‏كند.

چون مسئلت و درخواست از خدا انسان را به خدا نزديك مي‏كند، فرمود: كسي كه خدا را بهتر بشناسد، از خدا بيشتر طلب مي‏كند؛ «أعلم الناس باللّه أكثرهم مسئلة»[3]. اين جمله نشان مي‏دهد كه كار عقل عملي به معرفت كه كار عقل نظري است، وابسته است.

اگر كسي خدا را شناخت و عارفانه از او درخواست كرد، خداوند به او اعطا خواهد كرد. «من سأل الله اعطاه»[4]؛ كسي كه از خدا بخواهد، خدا به او اعطا
مي‏كند.

[1] ـ سوره انعام، آيه 162.

[2] ـ شرح غررالحكم، ج2، شماره1801.

[3] ـ همان، شماره 3260.

[4] ـ همان، ج5، شماره 8073.