دايره طمع كافران - شمیم ولایت نسخه متنی

روشن است كه كافران اميدي به بهره‏برداري، بهره‏مندي و استفاده از اسلام نداشتند تا در حادثه‏اي معين، يعني زمان نزول اين بخش از آيه نااميد شده باشند، بلكه آنان نيز همانند شيطان اميد و طمع نفوذ در دين داشتند تا بتوانند آن را از بين ببرند. انگيزه اصلي آن‏ها از اين اقدامات نگه‏داشتن قدرت و شوكت خود در پناه حفظ آيين و مرام خويش بود، ولي اميدشان به يأس مبدّل گشته، فهميدند كه راه نفوذ به روي آن‏ها بسته شد و تلاش آنان براي نابودي دين نتيجه‏اي نخواهد داشت.

دايره طمع كافران

مراد از «كافران» در جمله (اليوم يئس الذين كفروا) تنها مشركان مكه يا حجاز نيست، بلكه به علت مطلق بودن شامل مشركان، بت‏پرستان، يهوديان، مسيحيان و... نيز مي‏شود.

مطلبي كه در سطور قبل بدان اشاره شد؛ يعني تلاش كافران به اميد نفوذ در دين با انگيزه نابودي آن، از برخي آيات قرآن كريم نيز استفاده مي‏شود. خداي سبحان اهداف كافران را در محورهاي زير تشريح كرده است:

1. ابتدا تلاش مي‏كردند تا چراغ دين را به طور كلّي خاموش كنند و اين نهال نوپا را از ريشه بيرون آورند؛ (يريدون أن يطفئوا نورالله بأفواههم و يأبي الله إلّا أن يتمّ نوره ولو كره الكافرون * هو الذي أرسل رسوله بالهدي ودين الحق ليظهره علي الدين كلّه ولوكره المشركون)[1].

[1] ـ سوره توبه، آيات 33 ـ 32. آنان اراده دايمي دارند كه نور خدا را با دهان‏هايشان خاموش كنند، در حالي كه خدا مي‏خواهد نورش را تمام و كامل كند، هر چند كه كافران را خوش نيايد. او كسي است كه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر تمام اديان پيروز گرداند، هر چند كه مشركان را خوش نيايد.