ولايت بالفعل وبالقوه - شمیم ولایت نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

شمیم ولایت - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

4. مراد از «ركوع» همان ركوع در نماز باشد و جمله (وهم راكعون) حالت
زكات دهندگان را بيان كند و به اصطلاح جمله حاليّه باشد، بنابراين احتمال معناي آيه اين‏گونه است: كساني كه سرپرستي و رهبري امّت اسلامي را به عهده دارند، نماز را اقامه مي‏كنند و صدقه مستحبي مي‏دهند، در حالي كه در ركوع نماز هستند.

از ميان احتمالات گذشته تنها اين احتمال هم با ظاهر آيه هم‏خواني دارد و هم با شأن نزول‏هاي آيه سازگار است. از اين‏رو تنها همين احتمال قابل قبول و پذيرفتني است.

ولايت بالفعل وبالقوه

همان‏گونه كه بيان شد، ولايت در آيه (انّما وليّكم الله... ) به معناي رهبري و تصرّف است. اكنون به اين نكته اشاره مي‏كنيم كه ولايت تكويني و تشريعي خداوند نسبت به مؤمنان ولايت بالفعل است كه آن‏ها را از ظلمت خارج كرده و در نور داخل مي‏كند؛ (اللّه ولي الذين امنوا يُخْرجهم من الظلمات الي النور)[1].

هم‏چنين رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم در زمان خود زمامدار، حاكم و متصرّف بالفعل بودند، به گواه آيه (النبي أوْلي بالمؤمنين من أنفسهم)[2] و آيه (ما كان لمؤمنٍ ولامؤمنةٍ إذا قضي اللهُ ورسولُه أمراً أن يكون لهم الخِيَرَةُ من أمْرهم)[3]، ليكن ولايت (الذين امنوا)، يعني حضرت علي(عليه‌السلام) ولايت بالفعل نبود؛ زيرا با بودن رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم نوبت به آن حضرت نمي‏رسد، پس ولايت آن حضرت بالقوه بود كه پس از رحلت پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم به فعليّت رسيد، و چون موضوع آيه (إنّما وليّكم الله... ) بيان ولايت خاص براي خداوند، رسول او و حضرت علي(عليه‌السلام) است، هرگونه اِعمال حكومت ديگران و
پذيرش آن از ناحيه مردم پس از رحلت پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم نامشروع بود و پذيرش حضرت امير(عليه‌السلام) به عنوان چهارمين ولي، مشكلي را حلّ نمي‏كند، زيرا ولايت در آيه منحصر در ايشان است و كساني ديگر چون خلفا با وي شريك نيستند.

[1] ـ سوره بقره، آيه257.

[2] ـ سوره احزاب، آيه6.

[3] ـ سوره احزاب، آيه36.

/ 753