تنوع بازيگري دنيا
دنيا ابزار سرگرمي است و هر چه انسان را از خدا باز دارد، مايه سرگرمي اوست و انسان دنيازده مهذب نيست، خواه اين دنيا «مال» دولتمند باشد يا «علم» دانشمند.گاهي علم نيز دنياست! گاه انسان تلاش و كوشش ميكند تا چيزي ياد بگيرد، امّا اگر بر سخن او اشكالي كنند، عصباني ميشود. اين نشان ميدهد كه او در حقيقت خودخواه است، زيرا علم در انحصار كسي نيست و ديگران نيز حق اظهار نظر دارند.دنيا زينت پست
چون دنيا پستترين عالم است، لذايذ و زينت آن نيز در سطح نازل و پستترين لذت و زينت است. آنچه در اين دنيا از بهرههاي مادي به انسان داده شده است، از زندگي پست دنياست: (فما أُوتيتم من شيءٍ فمتاع الحياة الدنيا... )[1]، ولي آنچه نزد خداست، بهتر و باقيتر است؛ (...وما عندالله خير وأبقي أفلا تعلقون)[2]. لذتها، سعادتها، مقامات و زينتهايي كه نزد حقتعالي است، از همه لذايذ و مقامات برتر است. بديهي است كه لذايذ عاليترين مراحل هستي برتر از لذات عوالم پست است.[1] ـ سوره شوري، آيه 36. [2] ـ سوره قصص، آيه 60.