ضرورت نبوّت - شمیم ولایت نسخه متنی

قياس استثنايي از «مقدّم» و «تالي» و «نتيجه» تشكيل مي‏شود؛ سخنان آن حضرت بيان «مقدّم» است و «تالي» در كلام ايشان نيامده، ولي نتيجه قياس ذكر شده است. تبيين قياس ياد شده از اين قرار است:

مقدّم: اگر براي خدا شريكي وجود داشت، او نيز پيامبري مي‏فرستاد و نشانه‏هاي تصرف او در جهان ديده مي‏شد و كارها و اوصاف او را مي‏شناختي؛ «لو كان لربك شريك...ولعرفت أفعاله وأوْصافه».

تالي: ليكن همه امور ياد شده مردود و باطل است. اين قسمت در كلام حضرت محذوف است.

نتيجه: پس يك خدا بيشتر وجود ندارد؛ «ولكنّه إله واحدٌ كما وَصف نفسَه».

قرآن كريم نيز در آيه (لوكان فيهما الهة اِلّاالله لفسدتا)[1]، به يگانگي خداوند استدلال كرده است. اين آيه نيز به نحو قياسي استثنايي است كه «تالي» در آن حذف شده است.

ضرورت نبوّت

خداوند هيچ ملّتي را بدون راهنما رها نمي‏كند، زيرا خدا مربّي و مدبّر انسان است. اميرمؤمنان مي‏فرمايد:

«ولمْ يُخْلِ الله سبحانَه خلقَه من نبيٍّ مرسلٍ أو كتابٍ مُنزلٍ أو حُجّةٍ لازمةٍ أو محجّةٍ قائمةٍ»[2]؛ خداي سبحان مخلوقاتش را بدون پيامبر يا كتاب آسماني رها نمي‏كند، آنان را خالي از حجّت لازم و ارائه راه راست قرار نمي‏دهد.
انسان مسافري است كه عوالمي را پشت سرگذاشته و عوالمي ناشناخته را در پيش

روي دارد.

[1] ـ سوره انبياء، آيه 22.

[2] ـ نهج‏البلاغه، خطبه1.