فصل پنجم. تجلّي ولايت در آيه تطهير - شمیم ولایت نسخه متنی

فصل پنجم. تجلّي ولايت در آيه تطهير

مقدمه

قرآن كريم و امام معصوم دو چهره يك واقعيت و دو ظهور يك حقيقتند؛ يعني انسان كامل قرآن ممثل است و قرآن كريم انسان كامل مدوّن. امام معصوم قرآن عيني است و قرآن امام علمي. امام قرآن ناطق است و قرآن امام صامت. امام صراط عيني است و قرآن صراط علمي.

شيعه و سنّي از پيغمبر اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم نقل كرده‏اند كه فرمود: من دو گوهر گرانبها در ميان شما به يادگار گذاشته‏ام، تا زماني كه به آن دو چنگ زنيد، گرفتار ضلالت و گمراهي نمي‏شويد. آن دو گوهر كتاب خدا و عترت من است كه هرگز از يك‏ديگر جدا نمي‏شوند تا بر سر حوض به من برگردند. پس بنگريد كه بعد از من چگونه با آن دو برخورد خواهيد كرد:

«إنّي تارك فيكم الثقلين، ما إن تمسّكتم بهما لن تضلّوا بعدي؛ كتاب الله وعترتي أهل بيتي وإنّهما لن يفترقا حتّي يردا عليّ الحوض فانظروا كيف تخلفوني فيهما»[1].

يكي از آثار اتحاد و يگانگي قرآن كريم و عترت طاهره اين است كه هر دو يادگار
پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم انسان‏ها را به صراط مستقيم الهي كه موجب حيات طيبه و نجات از مرگ جاهلي است، دعوت مي‏كنند:

[1] ـ بحارالأنوار، ج2، ص 100.