آداب انفاق - شمیم ولایت نسخه متنی

آداب انفاق

1. اخلاص در انفاق

انفاق بايد براي جلب رضاي خدا باشد، نه ديگران؛ (ومثل الذين ينفقون أمْوالهم ابتغاء مرضات الله وتثبيتاً من أنْفسهم كمثل جَنّةٍ بِرَبْوةٍ أصابها وابل فاتتْ اُكُلها ضِعْفين فإن لمْ يُصبها وابل فَطلّ والله بما تعملون بصير)[1]. خداي سبحان در اين آيه، انفاق كننده مخلص را به بوستاني در بلندي تشبيه كرده است.

مكان مرتفع از مزايايي مانند خاك عميق و بسيار، نور دائمي، استفاده از آب باران كه به مراتب بهتر از آب چشمه است چشم انداز زيبا، و طراوت و شادابي دائمي برخوردار است و از تخريب سيلاب‏ها در امان است. چنين بوستاني از باران تند، زياد و درشت به سبب استعداد فراوانش بهره بيشتر برده و ثمره دوچندان مي‏دهد و اگر باران تند و درشت هم بر آن نبارد، رطوبت وحرارت هوا و شبنم و نم باران براي ثمر دادن آن باغ كفايت مي‏كند.
انفاق كننده مخلص كه به چنين باغي تشبيه شده، به ميزان اخلاص و عملش، از اجر، اثر و ثمر انفاق بهره‏مند خواهد شد.

2. عدم منّت و آزار در انفاق

انفاق بايد عاري از هرگونه منّت و آزار بر گيرنده مال باشد، زيرا اين دو موجب ابطال انفاق مي‏شوند؛ (يا أيها الذين امنوا لاُتْبطلوا صدقاتكم بالمنّ والأذي)[2] و تنها كساني از پاداش انفاق برخوردار مي‏شوند كه براي رضاي خدا، انفاق بدون منّت و آزار دارند.

[1] ـ سوره بقره، آيه265.

[2] ـ سوره بقره، آيه 264.