اوصاف اهل نماز
1. باور قيامت؛ نمازگزاران به قيامت باور دارند؛ (والّذين يُصدّقون بيوم الّدين)[1]. همه مشكلات انسان از فراموشي قيامت است. ياد معاد انسان را طاهر ميكند. قرآن كريم تبهكاران را به دليل فراموشي روز حساب مستحق عذاب ميداند: (لَهُم عذاب شديد بما نَسُوا يوم الحساب)[2]. نمازگزار نه تنها قيامت را فراموش نميكند و به آن باور دارد، بلكه از عذاب خداي سبحان هراسناك است؛ (والّذين هُم من عذاب ربّهم مشفقون)[3].پيامبر اكرمصلي الله عليه و آله و سلم ميفرمايد: «واعلموا أنّ الله تعالي أقسم بعزّته أن لا يعذب المصلّين والساجدين ولايروّعهم بالنّار يوم يقوم الناس لرب العالمين»[4]؛ بدانيد كه خداي سبحان به عزت خويش قسم ياد كرده كه نمازگزاران و سجدهكنندگان را عذاب نكند و آنان را به آتش نترساند. روزي كه همه گرفتار ترسند، نمازگزاران و اهل سجده نميترسند، زيرا صداي آتش جهنم را نميشنوند؛ (لايسْمعون حسيسها)[5]. دلهره بزرگ قيامت آنان را غمگين نميكند و فرشتگان از آنان استقبال ميكنند؛ (لايَحْزنهم الفزع الأكبر وتتلقّاهم الملائكة).[6][1] ـ سوره معارج، آيه26. [2] ـ سوره ص، آيه26. [3] ـ سوره معارج، آيه27. [4] ـ اربعين شيخ بهايي، ص179. [5] ـ سوره انبياء، آيه102. [6] ـ سوره انبياء، آيه103.