كرامت بخشي اهل بيت(عليهم‌السلام) - شمیم ولایت نسخه متنی

و (ما
غرّك بربّك الكريم)[1]، بلكه به «اَكرم» نيز متّصف مي‏گردد: (إقرأ وربّك الأكرم)[2].

بنابر آن‏چه گفته شد، كرامت صفت هر چيز نيكويي است كه مورد پسند و ستايش باشد. لذا به همه خصلت‏ها و صفات پسنديده و نيكو «مكارم اخلاق» گفته مي‏شود واختصاص به بخشش، عطا و سخاوت ندارد: «بعثت لاُتمّم مكارم الأخلاق»[3] و چون رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم داراي اخلاق بزرگ است: (وإنّك لعلي خُلُقٍ عظيم)[4] و ذات نوراني اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) و نبي مكرّم نور واحدند. پس آن حضرت(عليه‌السلام) نيز صاحب خُلْق عظيم است.

شايان ذكر است، همان‏گونه كه برأت از حقارت و پستي مراتبي دارد، كرامت نيز داراي مراتبي است و هر موجودي به اندازه برأت خود از هوان و حقارت، كريم خواهد بود.

كرامت بخشي اهل بيت(عليهم‌السلام)

در زيارت جامعه ائمّه(عليهم‌السلام) اصول و ريشه‏هاي كرامت معرفي شده‏اند: «وأُصول الكرم»، زيرا تمام خيرات و بركات موجود در نظام هستي، اعم از بركات مادي و معنوي به وساطت آن ذوات مقدس افاضه مي‏شود؛ «إن ذُكر الخيْرُ كُنتم أوّلَه وأصلَه وفرْعَه ومعدِنه ومأواه ومُنتهاه»[5].

سرّ اين كه فرشتگان به كرامت رسيدند و بندگان مُكْرَم خدا شدند:

[1] ـ سوره انفطار، آيه6.

[2] ـ سوره علق، آيه3.

[3] ـ بحارالأنوار، ج67، ص372.

[4] ـ سوره قلم، آيه4.

[5] ـ مفاتيح‏الجنان، زيارت جامعه.