معناي لغوي وحدت و اتحاد
«وحدت» در لغت به معناي يگانه شدن و انفراد است و لغويان درباره معناي «اتحاد» گفتهاند: «والإتحاد صيرورة الشيئين الموجودين شيئاً واحداً»؛ اتحاد يكي شدن دوچيز موجود است[1].بنابراين، هرگاه چند چيز با حفظ خاصيت شخصي خود با هم يكي شوند، اتحاد حاصل خواهد شد.اهميّت وحدت
امير مؤمنان(عليهالسلام) وحدت را منّت بزرگ خداي سبحان بر مردم دانسته است، آنجا كه فرمود:فإنّ اللّه سبحانه قد امتنّ علي جماعة هذه الاُمة فيما عقد بينهم من حبل هذه الاُلفة الّتي ينتقلون في ظِلّها و يأوون إلي كنفها بنعمة لايعرف أحد من المخلوقين لها قيمة لأنّها أرجح من كلّ ثمن و أجل من كلّ خطر»[2]؛ يعني خداوند بر اين اُمّت منّت گذارده و بين آنان الفت و اتحاد ايجاد كرده است كه در سايه آن زندگي كنند و به كنف حمايت آن پناهنده شوند؛ اين نعمتي است كه احدي نميتواند بهايي برايش بگذارد، زيرا از هر بهايي گرانقدرتر و از هر چيز پرارزشي باارزشتر است.[1] ـ مجمعالبحرين، ج4، ص476. [2] ـ نهجالبلاغه، خطبه 192.