مفاد روايات گذشته - شمیم ولایت نسخه متنی

مفاد روايات گذشته

خلاصه آن‏چه درباره عظمت علمي و عملي حضرت علي(عليه‌السلام) نقل شد، عبارت
است از:

1. حضرت علي(عليه‌السلام) نور وحي و رسالت را با چشم ملكوتي خود مي‏ديد و بوي نبوّت را با شامّه دروني خويش استشمام مي‏كرد.

در نهان انسانِ صالح حواس ديگري وجود دارد كه با برخي از آن‏ها بوهاي غيبي را استشمام مي‏كند، مانند استشمام بوي حضرت يوسف(عليه‌السلام) توسط حضرت يعقوب(عليه‌السلام)؛ (إِنّي لاَجد ريح يوسف لولا أَن تُفَنّدون)[1].

با بعضي حواس نيز منظره‏هاي غيبي را مي‏بيند، مانند ديدن جهنّم توسط صاحبان يقين؛ (كلاّ لو تعلمون علم اليقين * لتروُنّ الجحيم)[2] و با برخي حواس ديگر صداي فرشتگان غيبي را مي‏شنود، مانند شنيدن صداي بشارت فرشتگان از سوي مؤمنانِ استقامت‏كننده؛ (إِنّ الّذين قالوا ربّنا الله ثمّ استقاموا تتنزّل عليهم الملائكة أَلاّ تخافوا ولا تحزنوا وَأَبشِروا بالجنّة الّتي كنتم توعدون)[3].

2. يقين به حقانيّت اصول و فروع دين كه در بين بندگان خدا كم‏تر وجود دارد، براي حضرت علي(عليه‌السلام) حاصل بود و تحقّق آن از آسيب هر شبهه‏اي مصون بوده است.

3. آن حضرت(عليه‌السلام) معارف الهي را با چشم ملكوتي خود مشاهده كرد. نه تنها با تفكر حصولي از آن‏ها آگاه شد، بلكه از همان لحظه ارائه ملكوت اشيا با يقين به سر مي‏برد و هرگز گرفتار شك نشده بود.

4. بينش الهي آن حضرت(عليه‌السلام) با وي بوده است. ايشان نه خود مورد تلبيس قرار گرفت و نه ديگران را در اشتباه قرار داد.

[1] ـ سوره يوسف، آيه 94.

[2] ـ سوره تكاثر، آيات 5 ـ 6.

[3] ـ سوره فصّلت، آيه 30.