قرآن كلامِ خدا و وحى و قول و كتاب او است كتابى است كه خود در وصف آن فرموده:لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ.(2)اين كتاب را باطلى نيايد نه از پيش رو و نه از پشت سر فرو فرستادنى است از سوى خداوند حكيم ستوده.وَ إِنَّهُ لَقَصَصِ.(3)إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ.(4)آن است گفتارى جدا سازنده، نه شوخى و ياوه.و خداى تبارك و تعالى محدث و نازل كننده و پروردگار و حافظ آن بوده، و اين كتاب بر تمام كتابهاى آسمانى ديگر هيمنه و سلطنت دارد، و اين كتاب از ابتداء تا با آخر حق است و ما به محكم و متشابه و خاص و عام، و وعده و وعيد و ناسخ و منسوخ، و قصص و اخبار آن ايمان داريم، و احدى از مخلوقين نميتواند مثل آن را بياورد. و جميع آنچه كه پيامبر ما حضرت محمّد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) آورده است حق است و هيچ شكّى در آن نيست و هر كس چيزى از آن را پس از اقرار باين معنا كه آن را آن حضرت آورده انكار كند به تحقيق كافر شده است از جمله مسئلة معراج است چنانكه در قرآن آمده است:سُبْحانَ الَّذِى أَسْرى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِى بارَكْنا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آياتِنا.(5)منزّه است خداوندى كه شبانه سير داد بندهاش را از مسجد الحرام به مسجد اقصى آن كه بركت داديم پيرامونش را تا بنمايانيم باو آياتمان را.و در جاى ديگر ميفرمايد:ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى.(6)سپس نزديك شد پس نزديكتر شد تا اندازة پهناى دو كمان يا نزديكتر.و پيامبر بزرگوار پس از بازگشتِ از آن سفر موضوعاتى را بيان داشت كه صدق آن بزرگوار، و حقيقتِ آن سفر از آن سخنان ظاهر ميشود.