و امّا صلة رحم، در احاديث تأكيد زيادى بر آن شده، و كسى كه قطع رحم كند به عذاب وعده داده شده است خداى تبارك و تعالى ميفرمايد:وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِى الْأَرْضِ أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ.(1)و كسانى كه قطع ميكنند آنچه را كه خداى تبارك و تعالى به وصل آن فرمان داده است، و در زمين فساد مينمايند، آنان راست لعنت و براى آنها است بدى آن سراى.و در حديث آمده است كه روز قيامت رَحِم از عرش آويزان است و ميگويد: بار الها هر كه با من پيوند داشت آن پيوند را برقرار دار، و هر كه مرا قطع نمود و رشتة بين من و خود را بريد، رشتة بين او و خود را قطع نما. و باز در حديث آمده كه با اَرحامِ خود گرچه با سلامى هم كه شده، وصلت و پيوند برقرار نمائيد. و ارحام كسانى هستند كه از طريق نسبت به انسان مربوط ميشوند هرچند كه خيلى نزديك هم نباشند، و نكاح آنها جايز باشد، و صَلِه رحم، عبارت از نيكى كردن و احسان به آنها و مواسات، ومعاونت و كمك به آنها با جان و مال و هر چه كه از خيرات كه در توان انسان است، ميباشد و قطع رحم به آن امورى است كه مخالفِ اين رويّه ميباشد.