چون خورشيد رو بزردى مينهد، سعى كن كه قبل از غروب به مسجد بازگردى و به تسبيح و استغفار مشغول شوى، زيرا كه فضيلتِ اين موقع، مثل فضيلت قبل از طلوع است. قرآن ميگويد:وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِها.(1)و تسبيح نما به حمد پروردگارت قبل از طلوع خورشيد و قبل از غروب.و چون وقت داخل شده ده مرتبه لا اله الاّ الله ميگوئى و بعد به نماز برميخيزى زيرا كه وقتِ فضيلت نماز مغرب تنگ است. و بين اذان و اقامه به سكوتى بدون نفس، و يا به يك نشستن كه در آن دعا ميكنى فاصله بينداز، بعد به نماز شروع نما، و در نماز تمام آن آدابى كه بيان شد مراعات كن، و همان سورههائى كه در نماز عصر گفته شد، در نماز مغرب قرائت نما، و پس از نماز از تسبيح فاطمة زهرا ـ سلام الله عليها ـ غفلت مكن و بلافاصله براى انجام چهار ركعت نافلة مغرب برخيز كه وقت آن نيز تنگ است، و اگر خواستى كه تعقيبات را طولانى گردانى پس از اداء نافلة مغرب بدان بپردازد، پس چون سُرخى مغرب رفت، اذان و اقامه گوى، و دعاهائى كه براى قبل از اقامه و بعد از آن رسيده بخوان، و بعد به نماز عشاء شروع نما، و در ركعت اوّل و دوّم پس از حمد همان سورههايى كه در نماز ظهر گفتيم قرائت نما، و قنوت، و تعقيباتِ نماز عشا را طولانى گردان زيرا كه وقت تنگ نيست مگر اينكه امامتِ جماعت را بر عهده داشته باشى كه در اين صورت بايد قنوت را طولانى نگردانى، پس از فراغتِ از نماز و تعقيبات آن دو سجدة شكر ميگذارى، و در دعاء و تضرّع و زارى مبالغه ميكنى، و اذكارى كه براى اين دو سجده رسيده ميخوانى، بعد دو ركعت نماز «وتيرة» را نشسته بجا ميآورى در ركعتِ اوّل پس از حمد سورة ملك يا واقعه و در دوّم سورة توحيد قرائت ميكنى، پس از اين نماز دو آية آخر سورة بقره را تلاوت ميكنى، زيرا در حديث آمده است كه: اين دو آيه. از گنجهاى بهشت است خداوند رحمان قبل از اينكه خلق را بيافريند اين دو آيه را بدست خود نگاشته است. و اگر كسى اين دو آيه را بعد از نماز عشاء تلاوت كند، او را از قيامِ در شب كفايت كند. در روايت آمده: هر كس ايندو آيه را قرائت كند در شب كفايت او كند.