در امام جماعت شرط شده كه در ظاهر عادل باشد يعنى فسقش معلوم نباشد، و سزاوار است كه در علم و قرائت افضلِ قوم باشد، ابتدا صفوف نمازگزاران را مرتب نمايد و امامتِ در نماز را نيت نمايد تا از فضيلت آن بهره‌مند گردد. گرچه كه اگر هم كه نيّت امامتِ نماز را ننمايد و كسانى كه باو اقتدا نموده‌اند نيت نماز بامامتِ او بنمايند نماز آنها صحيح است، هم چنين مستحب است كه اذكار را بلند بگويد بجز آن شش تكبير مستحب اوّل نماز و دعاهاى آن، و مي‌بايست كه مأموم بيش از آنكه خود بشنود صدايش را بلند نكند، و اگر امام جماعت شرايط امامت را داراست قرائت حمد و سوره پشت سر او حرام است مگر اينكه در نمازهائى كه حمد و سوره بايد بلند خوانده شود صداى امام و يا همهمة او را نشنود. و در نمازهائى كه حمد و سوره بايست آهسته خوانده شود مأموم مي‌تواند در حال قرائت امام ذكر خدا بگويد. هم چنين مي‌بايست كه مأموم در هيچ يك از افعال و اذكار بر امام پيشى نگيرد بلكه يا با او و يا پس از او به انجام آنها بپردازد و تأخير بهتر است و اگر مأموم تنها يك نفر است در سمت راست امام مي‌ايستد، ونبايد انسان در جماعت تنها بايستد بلكه بايد داخل صف شود و يا ديگرى را بسوى خود بكشد تا فاصله از بين برود.در حديث است كه: هيچ قدمى نزد خدا محبوب‌تر از قدمى كه برداشته شود تا صف نماز بهم متصّل گردد نيست. در نماز جماعت اگر انسان به ركوع هم برسد يك ركعت حساب مى شود، و مي‌بايست آن را ركعتِ اوّل خود قرار داده و نماز را تمام نمايد، و اگر كه امام در سجدة آخرِ نماز بود و او اقتدا نمود فضيلت نماز جماعت را درك نموده و نماز را بايد از سر گيرد. و اگر امام در تشهّد آخر نماز بود نيّت مي‌كند بامام اقتدا مي‌نمايد. سپس بدون اينكه دوباره نيت كند برخاسته و به نماز شروع مي‌كند. هم چنين مي‌بايست كه امام تنها براى خود دعا نكند چرا كه اينكار خيانت است، و از مصّلاى خويش برنخيزد مگر اينكه كسانى هم كه در ركعات بعدى باو اقتدا نموده‌اند نمازشان را تمام كنند، و نماز را همچون نماز ضعيف‌ترين كسانى كه باو اقتدا نموده‌اند بخواند زيرا بر تخفيف و سبك برگذار نمودن نماز جماعت تأكيد شده است.
لطفا منتظر باشید ...
