و واجب است كه بدانيم آنها اولوالامر و صاحبان ولايتى هستند كه خداى تبارك و تعالى بندگان را به اطاعت از آنها امر نموده و آنها گواهان بر مردم‌اند. آنها هستند كه ابوابُ الله و طريق بسوى حق و راهنمايانِ خلق بر او و جايگاهِ علم خداوندى و اركان توحيد پروردگارند. آنها از هر لغزش و خطاء معصوم، و آنها هستند كه ذات اقدس حق پليدى (يعنى شك را) از آنها دور ساخته و پاكيزه‌شان ساخته است، و براى هر يك دلائل و كرامات و معجزاتى است و آنها براى اهل زمين امان هستند همانگونه كه ستارگان براى اهل آسمان مي‌باشند، و مَثَل آنها در اين امّت مَثَلِ كشتى نوح است كه هر كس در آن قدم نهد نجات يافته، و هر كس تخلّف كند غرق شود. آنها بندگان بزرگوار حضرت حق هستند كه در سخن بر او پيشى نگيرند و امر او را عمل كنند، محبت آنها ايمان است و بغض و دشمنى با آنها كفر، امر آنها امر خداست و نهى آنها نهى خداست، طاعت آنها طاعت حق، و معصيت، و نافرمانى آنها معصيتِ پروردگار، و دوست آنها، ولّى حق تعالى، و دشمن آنها دشمن خداست، و زمين هيچگاه از حجّت خدا بر خلق خالى نشود، حال اين حجت يا ظاهر است و مشهود، و يا پنهان است و در خفا. والاّ كه زمين اهلش را در خود فرو مي‌برد. و هر كس كه بميرد و امام زمانِ خود را نشناسد بر جاهليّت مرده است، و حجّت خدا در زمين و خليفة او بر بندگانش در اين عصر و زمان حضرت قائم محمد بن الحسن العسكرى است، و همين بزرگوار است كه رسولِ خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) از اسم و صفت و نسبش خبر داده، و همينطور ساير اهل بيت (عليهم السلام) از اين بزرگوار خبر داده‌اند. و او است كه زمين را پر از قسط و عدل مي‌كند پس از آنكه پر از ظلم و جور شده باشد و او است كه خداى تبارك و تعالى بواسطة او دين خود را بر همة اديان پيروز گرداند هر چند مشركان را اين امر خوش نيايد، و او است كه خداوند مشرق و مغربِ زمين را بدست او بگشايد و جائى در زمين باقى نماند مگر اينكه نداى اذان از آن بلند شود و دين، تنها دينِ خدا باشد، و او همان مهدى است كه رسولِ خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) از او خبر داده كه چون او ظاهر شود عيسى بن مريم از آسمان بزمين آيد و پشت سر او نماز بخواند، و جملة اين امامان (عليهم السلام) با سّم كشته شده‌اند بجز على بن ابيطالب و امام حسين (عليهما السلام) كه ايندو با شمشير به شهادت رسيده‌اند، و هر كس امامت يكى از آنها را انكار كند بمنزلة اين است كه نبوت جميع انبياء (عليهم السلام) را انكار نموده امام صادق (عليه السلام) فرموده است: آنكس كه آخر ما را انكار كند مثل كسى است كه اوّلِ ما را انكار نموده باشد. و از رسولِ خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) رسيده كه هر كس امامت على (عليه السلام) را پس از من انكار كند به تحقيق كه نبوت مرا انكار نموده و هر كس نبوت مرا انكار كند به تحقيق ربوبيّت خداى تبارك و تعالى را انكار نموده است. آنكس كه در مورد آنها غلوّ كند همچون كسى است كه در حق آنها كوتاهى نموده و بلكه از او هم بدتر است.
لطفا منتظر باشید ...
