پس از طهارت، كه عبارت از وضو و يا غسل و يا تيمّم باشد، خود را خوشبو مي‌سازى، زيرا كه دو ركعت نماز در حاليكه انسان خود را معطّر نمود، افضل است از هفتاد ركعت بدون آن. سپس دعائى را كه از امام زين العابدين (عليه السلام) رسيده كه آن حضرت در دل شب آن را مي‌خواند، تلاوت مي‌كنى در حاليكه رو بقبله نشسته‌اى، بعد براى انجام نماز شب بپا مي‌خيزى. (كه آن يازده ركعت است. چهار دو ركعت به نيت نافلة شب و يك دو ركعت به نيت نماز شفع و يك ركعت به نيت نماز وتر) اين در صورتى است كه وقت براى انجام آن باشد، والاّ كه بهمان سه ركعت، كه دو ركعت نماز شفع و يك ركعت نماز وتر باشد، اكتفا مي‌نمائى. و در آن هر سوره‌اى كه خواستى، و وقت اجازه مي‌داد، مي‌خوانى، و اگر تنها به خوانده سورة حمد هم اكتفا نمودى مجزى است. از استغفارِ در قنوت نماز وتر مبادا غفلت كنى. سپس بسوى مسجد حركت مي‌نمائى.از امام صادق (عليه السلام) رسيد كه فرمود: هر كس بسوى مسجد حركت كند پايش را بر هيچ تر و خشكى نگذارد الاّ اينكه تا زمين هفتم براى او طلب مغفرت نمايد. و از نمازِ جماعت مبادا غفلت كنى بخصوص صبح و عشاء. زيرا نماز جماعت بيست و چهار درجه بر نماز فرادى فضيلت دارد. و اگر تو چنين سودى را از دست بدهى، پس فائده طلب علم و دانش براى تو چه خواهد بود، آيا ثمرة علم غير از عمل است؟.
لطفا منتظر باشید ...
