پيام ها - تفسیر نور سوره حجرات نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر نور سوره حجرات - نسخه متنی

محسن قرائتی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

پيام ها

1 در مدار توحيد، ارزشها بر اساس تظاهر، منّت وشعار نيست، بلكه بر اساس اخلاص قلبى است كه آگاهى بر آن مخصوص اوست. (انّ اللّه يعلم غيب السموات و الارض) (آرى، خداوندى كه غيب و پنهان هستى را مىداند، چگونه ايمان درونى ما را نمى داند؟!)

2 ايمان به علم وبصيرت خداوند، ضامن تقواى انسان است. (اگر بدانيم از روزنه اى فيلم ما را مىگيرند و با نوارى صداى ما را ضبط مىكنند، در كلمات و حركات خود دقّت بيشترى مىكنيم)

3 علم خداوند همراه با بصير بودن او است ؛ يعنى علم اجمالى، سطحى، يك جانبه، قابل ترديد و موقّت نيست. (ان اللّه يعلم... واللّه بصير...)

24/4/1380

اميد است خداوند توفيق تلاوت، تدّبر، عمل و ابلاغ به ديگران را به نويسنده و خوانندگان مرحمت فرمايد.

(1). قمر، 17.

(2). در آغاز سوره مائده مىخوانيم: (يا ايّها الّذين آمنوا اوفوا بالعقود) اى كسانى كه ايمان آورده ايد! به تمام پيمان هاى خود كه با خدا و پيامبر و مردم بسته ايد وفادار باشيد و در سوره ممتحنه مىخوانيم: (يا ايّها الذين آمنوا لاتتّخذوا عدوّى و عدوّكم اولياء) اى كسانى كه ايمان آورده ايد! دشمن من و دشمن خود را سرپرست خود قرار ندهيد و در اين سوره مىخوانيم: اى كسانى كه ايمان آورده ايد! بر حكم خدا و رسول او پيشى نگيريد.

(3). بحار، ج 16، ص 58.

(4). انبياء، 27.

(5). كشّاف، ج 4، ص 350.

(6). كشّاف، ج 4، ص 350.

(7). كمال الدين صدوق، ص 201.

(8). صحيح بخارى، ج 3، ص 123.

(9). خصال صدوق، ج 2، ص 62.

(10). وسائل الشيعه، ج 23، ص 244.

(11). توبه، 38.

(12). توبه، 81.

(13). آل عمران، 152.

(14). نهج البلاغه، خطبه 27.

(15). بقره، 21.

(16). بقره، 183.

(17). بقره، 2.

(18). بقره، 282.

(19). انعام، 155.

(20). مائده، 27.

(21). طلاق، 3.

(22). طلاق، 2.

(23). توبه، 36 و 123.

(24). مريم، 72.

(25). اعراف، 128.

(26). تغابن، 16.

(27). آل عمران، 102.

(28). بحار، ج 8، ص 186.

(29). بحار، ج 9، ص 332.

(30). تفسير مجمع البيان.

(31). صحيح مسلم، ج 3، ص 1259.

(32). تفسير نمونه.

(33). شعراء، 98.

(34). اعلى، 1.

(35). حجر، 87.

(36). واقعه، 77.

(37). ق، 1.

(38). احزاب، 56.

(39). در كتب متعدّد مانند كتاب تبرّك الصحابه نوشته آية اللّه احمدى ميانجى صدها نمونه از احترام اصحاب پيامبر به رسول خدا صلّى الله عليه وآله در زمان حيات و بعد از رحلت ايشان ذكر شده است.

(40). بحار، ج 27، ص 238.

(41). بقره، 248.

(42). بقره، 83؛ نساء، 38؛ انعام، 151؛ اسراء، 23؛ احقاف، 15.

(43). لقمان، 14.

(44). طه، 12.

(45). توبه، 28.

(46). اعراف، 31.

(47). نساء، 43.

(48). بقره، 125.

(49). آل عمران، 35.

(50). محمّد، 34.

(51). محمّد، 28.

(52). زمر، 65 ؛ توبه، 68 ؛ هود، 16 ؛ آل عمران، 24.

(53). بقره، 264.

(54). بحار، ج 28، ص 198.

(55). كافى، ج 2، ص 384.

(56). كافى، ج 2، ص 278.

(57). من لايحضر، ج 3، ص 440.

(58). وسائل الشيعه، ج 2، ص 427.

(59). مائده، 5.

(60). بحار، ج 35، ص 348.

(61). وسائل الشيعه، ج 27، ص 40.

(62). به آيات سوره هاى بقره، 214 ؛ طلاق، 5 ؛ تغابن، 9 ؛ تحريم، 8 ؛ نساء، 31 ؛ هود، 114 ؛ مائده، 12 ؛ آل عمران، 195 و فرقان، 70 مراجعه شود.

(63). هود، 114.

(64). لقمان، 19.

(65). صف، 2.

(66). نمل، 22.

(67). حج، 24.

(68). نساء، 63.

(69). طه، 44.

(70). اسراء، 23.

(71). اسراء، 28.

(72). بقره، 83.

(73). اسراء، 53.

(74). حج، 30.

(75). مؤمنون، 3.

(76). تفسير روح المعانى از كتاب طبقات ابن سعد.

(77). غررالحكم.

(78). نمل، 12.

(79). توبه، 67.

(80). مائده، 24 26.

(81). مائده، 47.

(82). اعراف، 163.

(83). اعراف، 165.

(84). توبه، 23.

(85). عنكبوت، 34.

(86). مائده، 3.

(87). نور، 4.

(88). كافى، ج 2، ص 376.

(89). وسائل الشيعه، ج 27، ص 394.

(90). مستدرك الوسائل، ج 1، ص 138.

(91). من لايحضر، ج 4، ص 3.

(92). نساء، 94.

(93). احزاب، 70.

(94). اسراء، 36.

(95). نساء، 83.

(96). احزاب، 60.

(97). بحار، ج 2، ص 225.

(98). بحار، ج 2، ص 250.

(99). بحار، ج 2، ص 250.

(100). اعراف، 157.

(101). نحل، 43 ؛ انبياء، 7.

(102). مائده، 95.

(103). يونس، 16.

(104). فتح، 11.

(105). يوسف، 25.

(106). توبه، 74.

(107). يوسف، 16.

(108). يوسف، 18.

(109). كافى، ج 2، ص 338.

(110). كافى، ج 2، ص 337.

(111). كافى، ج 2، ص 340.

(112). كافى، ج 2، ص 339.

(113). كافى، ج 2، ص 126.

(114). كافى، ج 1، ص 426.

(115). بحار، ج 74، ص 158.

(116). انبياء، 51.

(117). غافر، 38.

(118). كهف، 66.

(119). بقره، 186.

(120). جن، 2.

(121). هود، 97.

(122). آل عمران، 118.

(123). وسائل الشيعه، ج 12، ص 212.

(124). كافى، ج 5، ص 56.

(125). بحار، ج 32، ص 175.

(126). بحار، ج 33، ص 493.

(127). حديد، 25.

(128). آثارالصادقين، ج 12، ص 435.

(129). جامع السعادات، ج 2، ص 223.

(130). وسائل الشيعه، ج 7، ص 108.

(131). كافى، ج 3، ص 569.

(132). كافى، ج 1، ص 541.

(133). كافى، ج 7، ص 274.

(134). من لا يحضر، ج 3، ص 567.

(135). نهج البلاغه، نامه 25.

(136). وسائل الشيعه، كتاب الحج.

(137). توضيح المسائل.

(138). بقره، 199.

(139). هود، 29.

(140). سفينة البحار، ج 2، ص 348.

(141). وسائل الشيعه، ج 15، ص 107.

(142). نهج البلاغه، خطبه 15.

(143). نهج البلاغه، خطبه 126.

(144). ميزان الحكمة.

(145). ميزان الحكمه.

(146). محجّة البيضاء.

(147). يونس، 65.

(148). بقره، 165. 149-بحار، ج 38، ص 335.

(150). شرح ابن الحديد، ج 14، ص 214 ؛ بحار، ج 20، ص 121.(151). مؤمنون، 101.

(152). حجر، 47.

(153). نساء، 176.

(154). بحار، ج 74، ص 167.

(155). زخرف، 67.

(156). بحار، ج 78، ص 71.

(157). ميزان الحكمه.

(158). ميزان الحكمة (اخوة)

(159). كافى، ج 2، ص 133.

(160). بحار، ج 74، ص 236.

(161). تفسير قمى، ج 1، ص 73.

(162). تحف العقول، ص 171.

(163). بحار، ج 10، ص 123.

(164). هود، 46.

(165). ميزان الحكمه.

(166). نساء، 128.

(167). انفال، 1.

(168). آل عمران، 103.

(169). نساء، 35.

(170). بقره، 208.

(171). آل عمران، 103. 172-نساء، 129.

(173). نساء، 85.

(174). بحار، ج 69، ص 242.

(175). مجادله، 10.

(176). نساء، 114.

(177). بقره، 224.

(178). بقره، 182.

(179). حجرات، 9.

(180). بقره، 208.

(181). مائده، 91.

(182). نساء، 128.

(183). آل عمران، 132.

(184). انعام، 155.

(185). نور، 56.

(186). نمل، 46.

(187). اعراف، 204.

(188). وسائل الشيعه، ج 2، ص 415.

(189). مستدرك، ج 9، ص 54.

(190). وسائل الشيعه، ج 7، ص 31.

(191). كافى، ج 2، ص 206.

(192). كتاب العين.

(193). لسان العرب.

(194). بقره، 160.

(195). همزه، 1 2.

(196). غافر، 83.

(197). فصّلت، 15.

(198). هود، 27.

(199). توبه، 58.

(200). بقره، 67.

(201). مستدرك، ج 9، ص 105.

(202). توبه، 65. 203-وسائل الشيعه، ج 12، ص 270.

(204). مطففين، 34

(205). هود، 38.

(206). يس، 30.

(207). بحار، ج 72، ص 145.

(208). وسائل الشيعه، ج 12، ص 270.

(209). اسد الغابة ج 3، ص 76 و ج 4، ص 362.

(210). بحار، ج 42، ص 112 ؛ الغارات، ج 2، ص 380.

(211). نور، 12.

(212). طه، 114.

(213). آل عمران، 159.

(214). شرح، 7.

(215). وسائل الشيعه، ج 8، ص 600 و 604.

(216). نهج الفصاحه، جمله 264.

(217). مستدرك، ج 9، ص 117.

(218). بحار، ج 72، ص 256.

(219). بحار، ج 72، ص 258.

(220). بحار، ج 72، ص 259.

(221). شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج 9، ص 62.

(222). بحار، ج 72، ص 260.

(223). محجة البيضاء، ج 5، ص 252 از سنن ابى داود ج 2، ص 568.

(224). محجة البيضاء، ج 5، ص 254.

(225). بحار، ج 72، ص 222.

(226). كافى، ج 2، ص 357.

(227). من از حضرت آية اللّه العظمى گلپايگانى قدس سره پرسيدم: آيا لازم است به مردم بگوييم كه ما غيبت شما را كرده ايم تا ما را حلال كنند؟ فرمود: نه، زيرا اگر به او گفتيم كه غيبت تو را كرده ايم، ناراحت مىشود و ناراحت كردن مسلمان خود گناه ديگرى است. بنابراين جبران غيبت، استغفار است و حلاليّت خواستن از غيبت شونده در همه جا لازم نيست.

(228). وسائل الشيعه، ج 8، ص 605.

(229). (انّ الّذين يحبّون ان تشيع الفاحشة... لهم عذاب اليم). نور، 19.

(230). بحار، ج 72، ص 249.

(231). بحار، ج 75، ص 257.

(232). كافى، ج 2، ص 358.

(233). محجّة البيضاء، ج 5، ص 265.

(234). غررالحكم.

(235). وسائل الشيعه، ج 8، ص 607.

(236). وسائل الشيعه، ج 8، ص 606.

(237). كنزالعمّال، ج 2، ص 80.

(238). بحار، ج 72، ص 226.

(239). نهج البلاغه، خطبه 140.

(240). بحار، ج 1، ص 191.

(241). همزه، 1.

(242). نساء، 148.

(243). توبه، 99.

(244). بقره، 138.

(245). بقره، 256.

(246). كافى، ج 2، ص 14.

(247). كافى، ج 2، ص 24.

(248). كافى، ج 2، ص 24. 249-كافى، ج 2، ص 52.

(250). كافى، ج 2، ص 24.

(251). كافى، ج 2، ص 51.

(252). انفال، 2.

(253). نور، 62.

(254). انفال، 4 و 74.

(255). بقره، 74.

(256). نساء، 137.

(257). بحار، ج 1، ص 208.

(258). فصّلت، 30.

(259). بقره، 102.

(260). آل عمران، 193.

(261). يوسف، 101.

(262). انعام، 98.

(263). ميزان الحكمه.

(264). ميزان الحكمه.

(265). انفال، 12.

(266). كهف، 14.

(267). هود، 120.

/ 113