* آيه دوّم سوره حجرات، صداى بلند در محضر پيامبر را سبب حبط و نابودى اعمال دانست و فرمود: پاداش تمام كارهاى خوب شما بدون اينكه خود متوجّه باشيد تباه مىشود، بنابراين به جاست پيرامون حبط عمل چند كلامى بيان كنيم:«حَبط» در لغت به معناى فاسد وتباه شدن است. همان گونه كه غذاها و داروها، سرما و گرما، آب و آتش در يكديگر اثر مىگذارند، اعمال انسان نيز در يكديگر اثر مىگذارد. به دو مثال توجّه كنيد:الف: اگر كارگرى بعد از بيست سال خدمات مفيد، يك روز فرزند كارفرما را بكشد، آن قتل خدمات بيست ساله او را تباه مىكند، كه به اين تباه شدن اعمال گذشته، حبط گويند.ب: اگر كارگرى بيست سال كارفرماى خود را رنج دهد، امّا يك روز فرزند كارفرما را كه در حال غرق شدن است نجات دهد، اين خدمت رنجهاى بيست ساله را از بين مىبرد كه به اين خدمتى كه بدى ها را از بين مىبرد، تكفير يا كفّاره گويند.با توجّه به اين دو مثال مىگوييم: مسائل معنوى و رفتار انسان نيز در يكديگر اثر مىكند. به چند نمونه قرآنى توجّه كنيد:1 كفر و ارتداد و بستن راه خدا بر مردم و ستيز با رسول خدا، سبب تباهى اعمال است.(50)2 كسانى كه پيرو كارهايى هستند كه خدا را به غضب مىآورد و از كارهايى كه خدا را راضى مىكند تنفّر دارند، اعمالشان تباه است.(51)3 شرك و نفاق، دنياطلبى، كشتن انبيا و عدالت خواهان، سبب نابودى اعمال است.(52)4 منّت گذاشتن بر كسى كه به او كمكى كرده ايم، سبب باطل شدن عمل است.(53)5 ريا و عُجب، عبادات انسان را از بين مىبرد.
لطفا منتظر باشید ...
