* گرچه مسئله صدا زدن پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله از پشت حجرات امروز ديگر مطرح نيست، ولى درس و قانونى كه از اين ماجرا به دست مىآيد، براى ما كارساز است. چنانكه در تفسير روح المعانى مىخوانيم كه ابن عباس به خانه استادش مىرفت، ولى درِ خانه را نمى زد تا خود استاد بيرون بيايد. از او پرسيدند: چرا در نمى زنى گفت: (و لو انّهم صَبَروا حتّى تَخرُجَ اليهم لَكان خَيراً لَهم) يعنى اگر مردم صبر كنند تا تو از خانه خارج شوى براى آنان بهتر است.مشاهده مىكنيم كه چگونه ابن عباس از آيه اى كه در شاءن پيامبر است، براى همه تاريخ درس مىگيرد!آرى، كسى نگويد امروز كه ابولهب نيست، جمله (تَبّت يَدا اَبى لهب...) چه معنايى دارد؟ زيرا آيه نام فردى را مىبرد، ولى هدف تفكّرات و اعمال آن فرد است. ابولهب فردى كافر و كارشكن بود و اگر امروز مىگوييم: (تَبّت يَدا ابى لهب) يعنى بريده باد دست كسانى كه نسبت به مسلمين سوء قصد دارند و نسبت به رهبران الهى كارشكنى مىكنند!* تعداد حجره هاى خانه پيامبر صلّى الله عليه وآله نه عدد كه از شاخه هاى خرما و بر درب هر يك پرده اى از موى بز بود و طول هر اتاق، ده ذراع (تقريباً پنج متر) و ارتفاع آن هفت تا هشت ذراع (تقربياً چهار متر) بود. اين اتاق ها در زمان وليدبن عبدالملك خراب و جزو مسجد قرار داده شد. روز خراب كردن، صداى گريه ها بلند شد و سعيدبن مسيب مىگفت: دوست داشتم اين حجره ها به حال خود باقى مىبود تا مردم جهان اين سادگى را ببينند و عبرت بگيرند!(76)
لطفا منتظر باشید ...
