* پاداش هاى مردم، كوتاه مدّت، كوچك، سطحى، همراه با منّت و ساير آفات است. بگذريم كه غير خداوند (همسر، فرزند، شريك، دوست، حكومت و ديگران) بسيارى از كارهاى ما را نمى دانند تا اجرى دهند. گاهى به خاطر حسادت مىدانند، ولى ناديده مىگيرند، گاهى به خاطر بخل پاداش نمى دهند و گاهى نيز به خاطر ناتوانى، چيزى ندارند تا پاداش دهند.غير خدا هر كس كه باشد، كارهاى كم و معيوب را از انسان نمى پذيرد، بگذريم كه پاداش هاى مردمى در يك كف زدن، سوت كشيدن، صلوات فرستادن و... خلاصه مىشود.امّا خداوند هم كار كم را مىپذيرد؛ (فَمَن يَعمَل مِثقالَ ذَرّةٍ خَيرا يَرَه) هم كار معيوب را؛ چنانكه در دعاى تعقيبات نماز مىخوانيم: پروردگارا! اگر در ركوع و سجود نماز من نقصى بود، نمازم را با همان نقص ها پذيرا باش!خداوند عيب ها را مىپوشاند و خوبى ها را نشان مىدهد. «يا مَن اَظهر الجَميل و سَتر القبيح»خداوند به بهشت جاودان مىخرد و ديگران كار ما رابه احساسات زود گذر.
لطفا منتظر باشید ...
