پيام ها - تفسیر نور سوره حجرات نسخه متنی

پيام ها

1 ايمان به خدا، با مسخره كردن بندگان خدا سازگار نيست. (يا ايّها الّذين آمنوا لايسخر)

2 كسى كه مردم را از توهين به ديگران باز مىدارد نبايد در شيوه باز داشتنش توهين باشد. (لايسخر قوم من قوم) و نفرمود: «لاتسخروا» كه به معناى اين است كه شما مسخره كننده هستيد.

3 مسخره، كليد فتنه، كينه و دشمنى است. (لايسخر قوم...) (بعد از بيان برادرى، صلح و آشتى، از مسخره كردن نهى شده است)

4 در شيوه تبليغ آنجا كه مسئله اى مهم يا مخاطبان متنوّع هستند، بايد مطالب براى هر دسته از مخاطبان تكرار شود. (قوم من قوم... ولانساء من نساء)

5 در شيوه تربيت وارشاد مردم بايد به سراغ خشك كردن ريشه هاى فساد رفت. (عسى ان يكونوا خيرا)

(ريشه مسخره كردن، احساس خودبرتربينى است كه قرآن اين ريشه را مىخشكاند و مىفرمايد: نبايد خود را بهتر از ديگران بدانيد، شايد او بهتر از شما باشد)

6 ما از باطن مردم آگاه نيستيم، پس نبايد ظاهربين، سطحى نگر وامروزبين باشيم. (عسى ان يكونوا خيرا...)

7 همه مردم از يك جوهرند و عيبجويى از مردم در حقيقت عيبجويى از خود است. (و لاتلمزوا انفسكم)

8 عيبجويى از ديگران، آنان را به فكرانتقام انداخته و آنها نيز عيب تو را مىگويند، پس نقل عيب ديگران، در آينده كشف عيوب خود است. (و لاتلمزوا انفسكم)

9 مسخره، يك طرفه باقى نمى ماند، دير يا زود مسئله به دو طرف كشيده مىشود. «(لاتنابزوا» براى كار طرفينى است)

10 براى مسخره كردن و نام بد بردن، توبه لازم است. (و من لم يتب فاولئك هم الظالمون) البتّه توبه تنها به زبان نيست، بلكه توبه تحقير كردن، تكريم نمودن است. توبه كسانى كه حقّى را كتمان كرده اند، بيان آنچه كتمان نموده اند مىباشد. (تابوا و اصلحوا و بيّنوا)(194) و توبه كسانى كه دست به فساد زده اند، اصلاح كار خود است. (تابوا و اصلحوا)

11 مسخره، تجاوز به حريم افراد است كه اگر مسخره كننده توبه نكند، ظالم است. (فاولئك هم الظالمون)