* در مواردى غيبت كردن جايز است، به بعضى از موارد آن اشاره مىكنيم:1 در مقام مشورت ؛ يعنى اگر شخصى درباره ديگرى مشورت خواست، ما مىتوانيم عيب هاى كسى كه مورد مشورت است را به مشورت كننده بگوييم.2 براى ردّ حرف، عقيده باطل و اشخاصى كه داراى چنين اعتقاداتى هستند، تا مبادا مردم دنباله رو آنها شوند.3 براى گواهى دادن بر ضد خلافكار نزد قاضى. همان گونه كه براى ردّ ادّعاهاى نابجا بايد حقيقت را گفت.4 براى ردّ گواهى شاهدى كه مورد اطمينان نيست.5 براى اظهار مظلوميّت، بيان كردن ظلم ظالم مانعى ندارد.6 كسى كه بدون حيا و آشكارا گناه مىكند، غيبت ندارد.7 براى تقيّه يا ردّ ادعاهاى پوچ، غيبت مانعى ندارد. مثلاً مىگويد: من مجتهدم، دكترم، سيّد هستم، و مىدانيم كه او اهل اين صفات نيست، جايز است به مردم آگاهى دهيم كه او اهل اين صفات نيست.