1 براى آموزش ادب به مردم، خود ما نيز بايد آنان را مؤدّبانه صدا بزنيم. (در اين آيه خداوند مردم را با جمله «يا ايّها الّذين آمنوا» صدا زده است)2 رهبر امّت اسلامى از حقوق و مزاياى معنوى بالايى برخوردار است كه بايد مردم مراعات نمايند تا آنجا كه اگر در حال گفتگو است، صدايى بالاتر از صداى حضرت نباشد و اگر حضرت ساكت است و ما مشغول سخن گفتن با او هستيم، باز هم با صداى بلند حرف نزنيم. (لا تَرفعوا اصواتكم فوق صَوتِ النّبى)آرى، مقام نبوّت براى ما مسئوليّت آور است.3 سفارش به احترام بزرگان، از زبان ديگرى زيبا است. (در اين آيه، پيامبر نمى فرمايد: بلندتر از من سخن نگوييد، اين خداوند است كه سفارش مىكند كه بلندتر از پيامبر صحبت نكنيد) (لا تَرفعوا اصواتكم)4 مقام و موقعيّت افراد در عمل آنان اثر دارد. (جسارت از مؤمن نسبت به شخص رسول اللّه، حساب ويژه اى دارد) (ياايّها الذين آمنوا... ان تَحبط اعمالكم)5 گاهى انسان ندانسته تيشه به ريشه خود مىزند. (ان تَحبط اعمالكم و انتم لا تشعرون)