* مراد از اعراب، باديه نشينان بودند كه بعضى آنان مؤمن بودند، چنانكه در سوره توبه از آنان تجليل شده است، (و مِن الاَعراب مَن يُؤمن بِاللّهِ و اليومِ الا خر)(243)، ولى بعضى از آنان خود را بالاتر از آنچه بودند مىپنداشتند و ادّعاى ايمان مىكردند، در حالى كه يك مسلمان ساده اى بيش نبودند.