* غيبت گاهى با زبان، گاهى با اشاره، گاهى با نوشتن، گاهى با عكس، شكل و مجسمه، گاهى با تقليد كردن از او و گاهى با سكوت كردن مىباشد.مثلاً مىگويد: حيف كه دين جلو زبانم را گرفته است و با اين كلمه به همه مىفهماند كه فلانى عيب هاى زيادى دارد. و يا با گفتنِ الحمدللّه كه ما گرفتار نشديم، مىفهماند كه فلانى گرفتار شده است.گاهى با عيب گرفتن از خود مىفهماند كه ديگرى عيب دارد، مثلاً مىگويد: انسان ضعيف است! ما همه كم صبريم! يعنى او ضعيف و كم صبر است.گاهى بعد از شنيدن غيبت مىگويد: سبحان اللّه، اللّه اكبر و با اين ذكر گوينده را براى ادامه دادن به غيبت تشويق مىكند، و گاهى با زبان مىگويد: غيبت نكنيد، ولى قلباً دوست دارد بشنود، كه اين نفاق است.
لطفا منتظر باشید ...
