نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 116

ركعت خوانده يا پنج ركعت، به شك خود اعتنا نكند. ولى اگر هر دو طرف شك او باطل باشد، مثلًا بعد از سلام نماز چهار ركعتى شك كند كه سه ركعت خوانده يا پنج ركعت نمازش باطل است، و همين طور هر شكى كه بعد از سلام در عدد ركعتها كند، اگر يك احتمالش صحّت است، نمازش صحيح است و اگر هر دو طرف باطل است، نمازش باطل است.

سوم: شك بعد از وقت مسأله 1 اگر بعد از گذشتن وقت نماز شك كند كه نماز خوانده يا نه لازم نيست كه نماز را بخواند، ولى اگر پيش از گذشتن وقت شك كند كه نماز خوانده يا نه، بايد آن نماز را بخواند، و ظنّ در خواندن و نخواندن در اين مسأله حكم شك را دارد.

مسأله 2 اگر بعد از گذشتن وقت نماز ظهر و عصر بداند كه يك نماز چهار ركعتى خوانده امّا نمى‏داند كه به نيت ظهر بوده يا عصر بايد يك نماز چهار ركعتى به قصد ما في الذمه قضا كند.

مسأله 3 اگر بعد از گذشتن وقت نماز مغرب و عشا بداند كه يك نماز خوانده، ولى نداند كه سه ركعتى بوده يا چهار ركعتى، بايد قضاء نماز مغرب و عشاء را بخواند.

چهارم: شك كثير الشك، يعنى كسى كه زياد شك مى‏كند.

مسأله 1 كسى كه زياد در نماز شك مى‏كند بايد به شكش اعتنا نكند هر چند محل باقى باشد، پس اگر در آوردن چيزى شك كند بايد بنا گذارد بر اين كه آورده است، مگر در صورتى كه آوردن آن موجب فساد نماز باشد كه در اين صورت بنا گذارد بر اين كه نياورده است.

مسأله 2 كثير الشك كسى است كه به اندازه‏اى شك كند كه عرف او را كثير الشك بخوانند و بعيد نيست كسى كه در سه نماز پى در پى شك كند، حكم كثير الشك را داشته باشد.