نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 134

مسأله 14 اگر پيش از آن كه به هشت فرسخ برسد، مردد شود كه بقيه راه را برود يا نه و در موقعى كه مردد است مقدارى راه برود و بعد تصميم بگيرد كه هشت فرسخ ديگر برود يا چهار فرسخ برود و قبل از ده روز برگردد، تا آخر مسافرت بايد نماز را شكسته بخواند.

مسأله 15 اگر پيش از آن كه به چهار فرسخ برسد، مردد شود كه بقيه راه را برود يا نه و در موقعى كه مردد است مقدارى راه برود، اگر بقيه راه با آن چه كه قبل از تردد آمده روى هم رفته به مقدار مسافت نباشد، نماز او تمام است. و امّا اگر راهى كه پيش از مردد شدن و راهى كه بعد از آن مى‏رود روى هم رفته به مقدار مسافت باشد، بعيد نيست كه نماز او قصر باشد، مخصوصاً در صورتى كه قطع مسافت در حال تردد كم باشد، لكن سزاوار نيست ترك احتياط.

شرط چهارم: آن كه نيت نكند قطع مسافت را به اقامه ده روز يا زيادتر در اثناى آن،

و يا گذشتن از وطن را قبل از رسيدن به چهار فرسخى، پس كسى كه مى‏خواهد پيش از رسيدن به چهار فرسخ، ده روز در محلى اقامت كند و يا از وطنش بگذرد بايد نماز را تمام بخواند.

مسأله 16 كسى كه نمى‏داند پيش از رسيدن به چهار فرسخ از وطنش مى‏گذرد يا نه، يا ده روز در محلى مى‏ماند يا نه، بايد نماز را تمام بخواند.

شرط پنجم: آن كه سفر او حرام نباشد،

پس اگر براى دزدى و خريدن آلات و ادوات قمار و خمر حركت كند، نماز او تمام است. و هم چنين است اگر زن بدون اجازه شوهر به سفرى كه بر او واجب نيست برود، ولى اگر مثل سفر حج واجب باشد، بايد نماز را شكسته بخواند.

مسأله 17 سفرى كه اسباب اذيت پدر و مادر باشد حرام است و انسان بايد در آن سفر نماز را تمام بخواند و روزه را هم بگيرد.

مسأله 18 كسى كه سفر او حرام نيست و براى كار حرام هم سفر نمى‏كند، اگر چه در سفر معصيتى انجام دهد، مثلًا غيبت كند و يا در زمين غصبى راه رود و