نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 136

و راننده و مانند آنها، پس نماز اين اشخاص تمام است اگر چه براى بردن اثاثيه منزل خود مسافرت كنند.

مسأله 24 كسى كه شغلش مسافرت است اگر براى كار ديگرى مثلًا براى زيارت يا حج مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند، ولى اگر راننده ماشين خود را براى زيارت كرايه بدهد و در ضمن خودش هم زيارت كند، نماز او تمام است.

مسأله 25 كسى كه در مقدارى از سال شغلش مسافرت است، مثل راننده‏اى كه فقط در تابستان يا در زمستان ماشين خود را كرايه مى‏دهد، بايد در سفر نماز را تمام بخواند، لكن احتياط مستحبى آن است كه جمع كند ميان شكسته و تمام.

مسأله 26 كسى كه شغلش مسافرت است اگر ده روز يا بيشتر در وطن خود بماند چه از اول قصد ماندن ده روز را داشته باشد و چه بدون قصد بماند، بايد در سفر اولى كه بعد از ده روز مسافرت مى‏كند نماز را شكسته بخواند، و هم چنين است اگر ده روز در غير وطن خود بماند چه قصد داشته باشد يا بى‏قصد، لكن سزاوار نيست ترك احتياط در اين صورت.

مسأله 27 كسى كه شغلش سفر نيست، لكن به واسطه پيش آمدى سفرهاى پى در پى براى او رخ دهد، بايد نماز را قصر بخواند، مثل آن كه اگر در شهرى شغلى دارد كه هر چند روز يك مرتبه بايد به آنجا سركشى كند، و هم چنين است اگر كسى منزل او تا كربلا هشت فرسخ و بيشتر باشد و نذر كند يا بنا گذارد كه تا يك سال هر شب جمعه به زيارت برود، ظاهراً نماز او قصر است.

مسأله 28 شبان گوسفندان كه جاى مخصوصى ندارد و يا اين كه جاى مخصوصى دارد و چوپانى كار او است و پيله‏ور كه در كسب خود دور بيابانها مى‏گردد، بايد تمام بخواند.

شرط هشتم: آن كه به حد ترخص برسد،

يعنى از وطنش يا جايى كه قصد