نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 139

شط، مثل دو طرف بغداد، و كافى است ماندن در مجموع دو جانب.

مسأله 6 در شهرى كه قصد اقامت نموده است مى‏تواند به باغات و اطراف آن عبور و مرور كند و به قصد اقامت ضرر نمى‏زند، بلكه نيت بيرون رفتن از حد ترخص تا كمتر از چهار فرسخى نيز ضرر ندارد، در صورتى كه قصدش اين باشد كه زود برگردد به محل اقامت، به اين معنى كه توقفش بيشتر از يكى دو ساعت طول نكشد.

مسأله 7 كفايت نمى‏كند تابع بودن زن به شوهر خود و رفيق به رفيق خود در قصد اقامت، اگر چه شوهر و رفيق ديگر قصد اقامت كرده باشد، بلى اگر از اول ماندن زن بداند كه شوهر او ده روز در فلان جا مى‏ماند كفايت مى‏كند، پس اگر در وسط ده روز زن ملتفت شود كه شوهرش قصد اقامت ده روز را داشته نمازش شكسته است، مگر آن كه بداند كه قصد اقامت ده روز را از اين روز دارد.

مسأله 8 اگر قصد اقامت نمود سپس عدول كرد از قصد خود، پس هر گاه با قصد اقامت نماز چهار ركعتى خوانده، مادامى كه در آن مكان است بايد نماز را تمام بخواند اگر چه بعد از يك ساعت مثلًا كوچ مى‏كند، و امّا اگر هيچ نماز نخوانده و يا اگر خوانده دو ركعتى خوانده مثل نماز صبح، نماز او قصر است.

مسأله 9 اگر با قصد اقامت ده روز، نماز چهار ركعتى از او فوت شود، بايد قضاى چهار ركعتى به عمل آورد، پس اگر بعد از قضا عدول كند از قصد اقامت باقى مى‏ماند به حكم تمام لكن احوط جمع است، و امّا اگر قبل از خواندن قضا عدول كند نماز او قصر است.

مسأله 10 اگر قصد اقامت نمود و نيت روزه كرد و بعد از ظهر پيش از آن كه نماز چهار ركعتى كند عدول از اقامت نمود، روزه‏اش صحيح است، لكن نماز را شكسته بخواند.

مسأله 11 فرقى نيست در عدول از قصد اقامت ميان آن كه قصد كند نماندن را و يا آن كه مردد شود در ماندن، پس اگر نماز چهار ركعتى خوانده بقيه‏