نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 145

مسأله 7 عدول از جماعت به فرادى در جميع حالات نماز اختياراً جايز است، اگر چه از اول نماز قصد عدول در وسط نماز را داشته باشد، لكن احتياط مستحب عدول نكردن است.

مسأله 8 اگر قصد انفراد بعد از فارغ شدن امام از قرائت باشد، پيش از آن كه به ركوع برود قرائت از او ساقط است، بلكه اگر در اثناء قرائت امام منفرد شود كفايت مى‏كند خواندن بقيه قرائت، اگر چه احتياط مستحبى آن است كه قرائت را به قصد قربت مطلقه از سر گيرد مخصوصاً در صورت دوم.

مسأله 9 اگر در وسط نماز قصد انفراد كند، پس جايز نيست از براى او اين كه برگردد به جماعت، بنا بر احوط.

مسأله 10 اگر كسى برسد به امام در حال ركوع قبل از آن كه سر از ركوع بردارد، اگر چه ذكر ركوع را تمام كرده باشد، اقتداء كرده و به ركوع رود نماز او صحيح است و ركعت اول نماز محسوب مى‏شود.

مسأله 11 اگر كسى در اول قرائت امام يا در اثناى قرائت اقتداء كرد و به حسب اتفاق به ركوع امام نرسيد، نماز او على الظاهر درست است و ركعت اول او محسوب مى‏شود.

مسأله 12 اگر اقتداء كرد به گمان آن كه به ركوع امام مى‏رسد و نرسيد، و هم چنين اگر شك كند در ادراك امام و عدم درك آن، بعيد نيست صحت نماز او در حال انفراد در هر دو فرض، لكن احوط اتمام و اعاده است.

مسأله 13 اگر به نيت اقتداء تكبير گفت و پيش از آن كه به ركوع رود امام سر از ركوع برداشت بايد منفرد شود، و جايز نيست انتظار امام تا اين كه به ركعت ديگر او ملحق شود، در صورتى كه به سبب طول دادن امام اقتداء به هم بخورد، بلى اگر اقتداء بهم نخورد، به واسطه تند خواندن امام، انتظار مانعى ندارد.