نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 152

اگر چه از آن تصميم به وسيله خواب رفتن و ساير اشتغالات غفلت كرده باشد. و فرق نمى‏كند كه اين تصميم را مقارن طلوع فجر يا قبل از طلوع فجر يا در اثناء شبى كه فرداى آن شب را مى‏خواهد روزه بگيرد اتخاذ نمايد يا قبل از آن، پس چنانچه از يك روز قبل تصميم به روزه گرفتن گرفت و با همين تصميم تا آخر وقت فرداى آن روز خواب رفت، روزه او صحيح است.

مسأله 5 در صورتى كه انسان نيت را فراموش كند و يا نمى‏دانست ماه رمضان است، چنانچه كارى كه روزه را باطل مى‏سازد انجام نداده باشد تا ظهر مى‏تواند نيت نمايد. و هم چنين اگر بر اثر عذرى مانند مرض و يا مسافرت نيت نكرد و تا قبل از ظهر عذرش برطرف گرديد و كارى كه روزه را باطل مى‏كند انجام نداده باشد، مى‏تواند نيت كند و روزه او صحيح است.

مسأله 6 وقت نيت روزه مستحبى تا زمانى است كه به اندازه نيت كردن به مغرب وقت مانده باشد.

مسأله 7 اگر شخص بخواهد غير روزه رمضان روزه ديگرى را بگيرد بايد آن را معين نمايد، مثلًا نيت كند كه روزه نذر يا روزه قضا مى‏گيرم.

مسأله 8 اگر مثلًا به نيت روز اول ماه روزه بگيرد بعد بفهمد دوم يا سوم بوده، روزه او صحيح است.

مسأله 9 اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بيهوش شود و در بين روز به هوش آيد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه آن روز را تمام نمايد و اگر تمام نكرد قضاى آن را به جا آورد.

مسأله 10 اگر بچه پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود، بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود، روزه آن روز بر او واجب نيست.

مسأله 11 اگر پيش از اذان صبح نيت كند و مست شود و در بين روز به هوش آيد، احتياط واجب آن است كه روزه آن روز را تمام كند و قضاى آن را هم به جا آورد.