نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 22

مسأله 5 وضو گرفتن در نهرهاى بزرگ مثل قنات و غير آن اگر چه انسان نداند كه صاحب آنها راضى است اشكال ندارد، هر چند بداند بعضى از صاحبان آن صغير و يا ديوانه‏اند، ولى اگر صاحبان آنها و يا يك نفر از آنها از وضو گرفتن جلوگيرى نمايند بايد از آنها وضو نگيرد، بنا بر احتياط واجب.

مسأله 6 وضو گرفتن از حوض مدرسه‏اى كه انسان نمى‏داند آن حوض را براى همه مردم وقف كرده‏اند يا براى محصلين همان مدرسه، در صورتى كه معمولًا مردم از آن حوض وضو مى‏گيرند اشكال ندارد.

مسأله 7 كسى كه نمى‏خواهد در مسجدى نماز بخواند، اگر نداند حوض آن را براى همه مردم وقف كرده‏اند يا براى كسانى كه در آنجا نماز مى‏خوانند، نمى‏تواند از حوض آن وضو بگيرد، ولى اگر معمولًا كسانى كه نمى‏خواهند در آنجا نماز بخوانند از حوض آن وضو مى‏گيرند مى‏تواند از حوض آن وضو بگيرد.

شرط چهارم: آن كه اعضاء وضو و مسح موقع شستن و مسح كردن پاك باشد.

مسأله 8 اگر يكى از اعضاء وضو نجس باشد و بعد از وضو شك كند كه پيش از وضو آنجا را آب كشيده يا نه، چنانچه بداند موقع وضو ملتفت پاك بودن و نجس بودن آن نبوده وضو باطل است، و اگر نداند كه ملتفت بوده يا نه، وضو صحيح است و در هر صورت جايى را كه نجس بوده براى اعمال ديگر بايد آب بكشد.

شرط پنجم: آن كه در اعضاء وضو مانعى از رسيدن آب نباشد.

مسأله 9 اگر انسان شك كند كه به اعضاى وضو چيزى چسبيده يا نه، چنانچه احتمال او در نظر مردم به جا باشد و يا به بودن آن قبل از وضو يقين داشته ولى نمى‏داند الآن برطرف شده يا نه، بايد وارسى كند كه اگر چيزى به اعضاى وضوى او چسبيده برطرف كند.